κατα·σμύχω [ῡ]
      1 brûler, consumer par le feu : fig. en parl. de l’amour, THCR. Idyl. 3, 17 ; κατεσμυγμένον ὑποϐλέπειν, HLD. 7, 21, avoir un regard enflammé ;
      2 causer une douleur cuisante, au mor. ANTH. 5, 254.

burn with a slow fire, burn up, κατά τε σμῦξαι πυρὶ νῆας Il. 9.653; metaph, ὅς με κατασμύχων, of love, Theoc. 3.17; — in Pass., of a disappointed rival, waste away, Id. 8.90, cf. Phalar. Ep. 144.4; σεσηρός τι καὶ κατεσμυγμένον ὑποβλέπειν Hld. 7.21.

(am langsam schmauchenden Feuer) verbrennen, verschwelen, verzehren ; κατὰ δὲ σμύξαι πυρὶ νῆας Il. 9.649 ; von der Liebe, Theocr. 3.17 ; ὡς δὲ κατεσμύχθη καὶ ἀνετράπετο φρένα λύπᾳ 8.90 ; vgl. Paul.Sil. 24 (V.254) μὴ μάστιξ με κατασμύξῃ ; κατεσμυγμένον ὑποβλέψασα, mit schmachtendem Blick, Heliod. 7.21.