κατα·σκήπτω, propr. s’appuyer sur, d’où :
      1 se jeter sur, s’abattre sur, en parl. de la foudre, ARSTT. Mund. 4 ; DS. 16, 81 ; PLUT. Lyc. 31 ; d’une nuée d’orage, PLUT. Them. 15 ; de bêtes sauvages, DS. 3, 69 ; fig. en parl. d’un malheur, d’une sécheresse, d’une peste, d’une maladie, etc. avec εἰς et l’acc. THC. 2, 49 ; PAUS. 6, 3, 4 ; avec l’acc. seul EUR. Med. 93 ; avec le dat. HDT. 7, 134 ; POL. 24, 8, 14 ; en parl. d’un bruit, d’une rumeur, APP. Civ. 3, 25 ; avec double rég. : λιταῖς θεάς, SOPH. O.C. 1011, propr. se jeter avec des prières sur les déesses, càd. s’attacher à l’autel en priant, fatiguer de ses prières ;
      2 atteindre, aboutir à, avec εἰς et l’acc. DH. 3, 54, 60.

fut. -ψω E. Hipp. 1418: — rush down or fall upon, Arist. Mu. 395a25, D.S. 16.80, etc. ; of the rainbow, Arist. HA 553b30; of divine visitations, τοῖσι Λακεδαιμονίοισι μῆνις κατέσκηψε Ταλθυβίου Hdt. 7.134; ἐς ἀλλέλους ib. 137; ἤν κατασκήψῃ ἐς τὴν Πελοπόννησον, of an omen, Id. 8.65; ὀργαὶ κ. ἐς τὸ σὸν δέμας E. l.c. ; τίς κατέσκηψεν τύχη ; A. Supp. 327; ἐς Οἰδίπου παῖδε Ἄρης κ. Ar. Fr. 558; of Nemesis, D.H. 3.23; esp. of sickness, attack, [ἡ νόσος] κατέσκηπτε ἐς ἄκρας χεῖρας καὶ πόδας Th. 2.49, cf. Hp. Epid. 3.8; εἰς γυναῖκας D.H. 9.40; ῥεῦμα κ. τινὶ ἐς τὰ νεῦρα Paus. 6.3.10, cf. Gal. 1.286; ἡ ξανθὴ [χολὴ] ὀδόντι Alex.Aphr. Pr. 1.40, etc. c. acc., fall upon, τινα dub.l. in E. Med. 94 (fort. τινι); — Pass., κατασκηφθέντα χωρία struck by lightning, Hsch. s.v. ἐνηλύσια. causal, εἰς ὅ τι κατασκήψει τέλος ὁ δαίμων νέμεσιν Plu. Aem. 27. κ. λιταῖς storm or importune with prayers, c. inf., S. OC 1011. abs., break out, go forth, of a report, App. BC 3.25; κ. εἰς τέλος come to an issue, of a war, D.H. 3.54.

sich worauf werfen, wogegen losbrechen ; eigtl. vom Einschlagen des Blitzes, Arist. mund. 4 σκηπτοί, ὅτι κατασκήπτουσιν εἴς τι ; ἀστραπαί τε καὶ βρονταὶ κατέσκηπτον DS. 16.81 ; λέγεται κεραυνὸν εἰς τὸν τάφον κατασκῆψαι Plut. Lys. 31 ; auch pass., χωρία κατασκηφθέντα Hesych., wo der Blitz eingeschlagen hat. Aehnl. ἡ ἶρις Arist. H.A. 5.22 ; νέφος Plut. Them. 15 ; vgl. Her. 6.65. Häufig vom Unglück, das über Einen einbricht, vom Ausbrechen des Krieges u. ä., τίς κατέσκηψεν τύχη Aesch. Suppl. 322 ; vom Zorn, ὀργαὶ κατασκήπτουσιν εἰς τὸ σὸν δέμας Eur. Hipp. 1418 ; ἡ μῆνις ἐς ἀγγέλους Her. 8.65 ; νέμεσις εἰς τούτους Dion.Hal. 3.23 ; Λακεδαιμονίοισι κατέσκηψε μῆνις Ταλθυβίου Her. 7.134 ; vgl. Pol. 24.8.14 ; c. acc., οὐδὲ παύσεται χόλου πρὶν κατασκῆψαί τινα, ehe er Einen getroffen od. niedergeschmettert hat, Eur. Med. 94. Von der Krankheit, κατέσκηψε εἰς χεῖρας καὶ πόδας, sie warf sich auf Hände und Füße, Thuc. 2.49 ; Hippocr.; ἡ νόσος κατασκήψασα εἰς τὰς γυναῖκας, v.l. γυναιξίν, Dion.Hal. 9.40. – Λιταῖς θεάς, mit Bitten anliegen, bestürmen, Soph. O.C. 1011. – Vom Gerücht, sich wohin verbreiten, App. B.C. 3.25. – Sich wohin entscheiden, ausschlagen, ἔργον ἀνόσιον εἰς εὐτυχὲς κατασκῆψαι τέλος Dion.Hal. 3.60 ; ὁ πόλεμος εἰς τοῦτο τὸ τέλος κατέσκηψε ib. 54.