κατα·σκάπτω :
      1 creuser en dessous, acc. TH. H.P. 4, 13, 6 ;
      2 saper, miner, d’où détruire de fond en comble : πόλιν, EUR. Tr. 1263 ; τείχη, THC. 4, 109 ; ISOCR. 303 b, une ville, des murs ; οἰκίαν εἰς ἔδαφος, PLUT. Popl. 10, une maison jusqu’aux fondements ; p. ext. γῆν, EUR. Suppl. 544 ; πάτραν, SOPH. O.C. 1421, dévaster un pays, sa patrie.

pf. -έσκαφα Isoc. 14.35: — dig down, ἐπὶ θάτερα τῆς ἀμπέλου Thphr. HP 4.13.5; but usu., destroy utterly, raze to the ground, τὸ ἄστυ Hdt. 7.156; Τροίαν κ. βίᾳ S. Ph. 998, cf. A. Ag. 525; πάτραν S. OC 1421; δόμους E. HF 566; πόλιν SIG 344.7 (Teos, iv BC), cf. D. 18.71; τὸ τέγος Ar. Nu. 1488; τὰ τείχη ἐς ἔδαφος Th. 4.109, cf. Lys. 12.40, Isoc. l.c., Arist. Ath. 37.1; τὸν λιμένα Aeschin. 3.123; τὰ θυσιαστήρια LXX 3 Ki. 19.10; τὴν οἰκίαν εἰς ἔδαφος Plu. Publ. 10, etc. ; — Pass., Ϝοικία κατασκαπτέσθω Berl.Sitzb. 1927.8 (Locr., v BC); τὰ οἰκία οἱ κατεσκάφη Hdt. 6.72; πατρῴα ἑστία κατεσκάφη E. Hec. 22; τὰ κατεσκαμμένα ἀναστήσω LXX Am. 9.11.

untergraben, Theophr.; gew. eine Mauer untergraben, zerstören, von Grund aus niederreißen ; Τροίαν Aesch. Ag. 511 ; Soph. Phil. 986, O.C. 1423 ; δόμους, πόλιν, Eur. Herc.Fur. 566, Troad. 1263 ; πατρῴα ἑστία κατεσκάφη Hec. 22 ; κατασκαφείη Lys. 13.8 ; τὴν πόλιν κατεσκάφασιν Isocr. 14.7 ; πόλιν κατεσκάφθαι Pol. 3.107.4 ; οἰκίαι κατεσκάφησαν DS. 13.57.

κατα-σκάπτω
[in LXX for נָתַץ, הָרַס, etc. ;]
to dig down: Rom.11:3 (LXX).†
(AS)