κατα·σϐέννυμι (f. -σϐέσω) :
      1 tr. éteindre : πῦρ, IL. 21, 381, etc. ; EUR. Or. 696 ; AR. Lys. 375, du feu ; fig. θάλασσαν, ESCHL. Ag. 958, dessécher la mer ; βοήν, SOPH. Aj. 1149 ; ταραχήν, XÉN. Cyr. 5, 3, 55, étouffer un cri, faire cesser une querelle, un tumulte ; τραύματα, LUC. D. mar. 11, 1, guérir des blessures ;
      2 intr. (à l’ao.2 κατέσϐην, au pf. κατέσϐηκα, et au pass.) s’éteindre, HDT. 1, 87 ; 4, 5 ; p. anal. en parl. d’une source qui tarit, ESCHL. Ag. 888 ; d’inflammation sur un organe, HPC. 938 e ; fig. en parl. de la passion, PLAT. Rsp. 411 c, etc.

or κατασβεννύω, Ion. aor. inf. -σβῶσαι Herod. 5.39: — put out, quench, κατέσβεσε θεσπιδαὲς πῦρ Il. 21.381, cf. 16.293 (tm.), E. Or. 697, etc. ; metaph, ἔστιν θάλασσα, τίς δέ νιν κατασβέσει ; who shall dry it up? A. Ag. 958, cf. Th. 584; κ. βοήν, ἔριν, quell noise, strife, S. Aj. 1149, OC 422; ἀνομίαν Critias 25.40 D. ; τὰς ἡδονάς Pl. Lg. 838b; τὴν δυσχέρειαν Id. Prt. 334c; τὴν ταραχήν X. Cyr. 5.3.55; χολήν Herod. l.c. ; κ. τὰ τραύματα heal them, Luc. DMar. 11.1. Pass., fut. -σβήσομαι (v. infr.), with aor.2 and pf. Act., go out, be quenched, καιόμενον τὸν χρυσὸν κατασβῆναι (aor.2) Hdt. 4.5; κατασβεσθῆναι τὴν πυρήν Id. 1.87; ὁ κάνθαρος (i.e. the Sun) -σβήσεται PMagLend. V. 2.18; metaph, κλαυμάτων πηγαὶ… κατεσβήκασι A. Ag. 888; of tumours, κατέσβη Hp. Epid. 1.1; κατασβεννύμενος, of passion, Pl. R. 411c; κατασβεσθεὶς ταῖς ἐλπίσιν Plu. 2.168f; of the wind, Id. Tim. 19.

[ῡ], (σβέννυμι), auslöschen ; κατέσβεσε θεσπιδαὲς πῦρ Il. 21.381, öfter in tmesi ; erschöpfen, austrocknen, θάλασσαν Aesch. Ag. 932, πηγήν Spt. 556 ; perf. intr., κλαυμάτων ἐπίσσυτοι πηγαὶ κατεσβήκασι, sind versiegt, Ag. 862 ; πῦρ κατασβέσεις Ar. Lys. 375. Uebertr., χειμὼν κατασβέσειε τὴν πολλὴν βοήν, das Geschrei stillen, Soph. Aj. 1128 ; ἔριν O.C. 423 ; σμικρὸν ῥῆμα κατασβέννυσι τὰς ἡδονάς Plat. Legg. VIII.838b ; τὴν δυσχέρειαν κατασβέσαι Prot. 334c ; ἀπὸ σμικρῶν ταχὺ ἐρεθιζόμενόν τε καὶ κατασβεννύμενον θυμόν Rep. III.411c ; κατασβεσθέν Tim. 49c ; τὴν ταραχήν Xen. Cyr. 5.3.55 ; κατέσβεστο Plut. Ant. 83. – Intr. aor.2, καιόμενον τὸν χρυσὸν κατασβῆναι Her. 4.5 ; perf. s. oben.