κατ·αρτάω-ῶ :
      1 suspendre : τι ἔκ τινος, PLUT. Marc. 8, une chose à une autre ; au pass. être suspendu, ARSTT. Probl. 3, 20, 3 ; κατήρτηντο βότρυσιν, LUC. Am. 12 (aux vignes) étaient suspendues des grappes ;
      2 p. suite, ajuster, mettre en ordre, HPC. 984 ; au pass. être bien ordonné, HDT. 3, 80.

hang up, suspend, Plu. Rom. 16; τὶ ἔκ τινος Id. Marc. 8; — Pass., to be suspended, Arist. Pr. 874a18; κατήρτηντο βότρυσιν were hung thick with grapes, Luc. Am. 12.
fasten, adjust, χρῆμα κατηρτημένον a well-adjusted or convenient thing, Hdt. 3.80; κατήρτητο became normal, recovered sense, Hp. Epid. 1.26. ηʹ; οὐδὲν κατηρτημένον λέγειν to talk no connected sense, Id. Acut. (Sp.) 16; — later in Act., τῇ θεῷ κατάρτησον σαυτήν Herod. 1.62.

darüber-, darauf-, anhängen ; Arist. Probl. 3.20 ; Plut. Rom. 16 ; ἄμπελοι πυκνοῖς κατήρτηντο βότρυσιν, mit Trauben behangen, Luc. am. 12. Bei Her. 3.80 ist χρῆμα κατηρτημένον eine wohleingerichtete, zweckmäßige Sache, also = κατηρτυμένον ; so auch Hippocr. u. Galen., οὐδὲν λέγουσι κατηρτημένον, Zweckmäßiges, Verständiges sagen. S. καταρτίζω.