κατα·ρρέω (impf. κατέρρεον, f. καταρρυήσομαι, ao. κατερρύην, pf. κατερρύηκα) :
   I couler d’en haut, d’où :
      1 découler, en parl. de liquides (eau, sang, etc.) XÉN. Hell. 7, 4, 29 ; ἐξ ὠτειλῆς, IL. 4, 149, etc. d’une blessure ;
      2 en parl. de fruits, de feuilles, tomber, XÉN. Cyr. 1, 5, 19 ; ARSTT. H.A. 5, 30 ; TH. H.P. 8, 11, 3, etc. ;
      3 en mauv. part, tomber, s’écrouler, s’effondrer, en parl. de toits, d’un cratère de volcan, etc. PAUS. 1, 54, 3, etc. ; POL. 34, 11, 12, etc. ; en parl. de personnes qui tombent dans un fleuve, THC. 7, 84 ; fig. ARSTT. (ATH. 523 f) ;
      4 se précipiter : εἰς τοὺς ὁμαλοὺς τόπους, POL. 8, 16, 6, sur les terrains unis ;
      5 fig. tomber sur : εἴς τινα, THCR. Idyl. 1, 5 ; BION 1, 55, échoir en partage à qqn, en mauv. part ;
   II se répandre à profusion, se précipiter comme une avalanche, AR. Ach. 26 ;
   III couler, se glisser : διὰ τοῦ τέγους, LUC. Tim. 41, à travers le toit
Pass.-moy. être inondé de : αἵματι, PLUT. Galb. 27 ; ἱδρῶτι, LUC. Nigr. 35, de sang, de sueur.

pf. -ερρύηκα ; aor. -ερρύην (v. infr.): — flow down, αἷμα καταρρέον ἐξ ὠτειλῆς Il. 4.149, 5.870; κατὰ δὲ νότιος ῥέεν ἱδρὼς ὤμων καὶ κεφαλῆς 11.811; κατὰ δ’ αἷμα… ἔρρεε χειρός 13.539; ποταμοὶ κατ’ ὄρεσφι ῥ. 4.452; καταρρέον φλέγμα ἐκ τῆς κεφαλῆς Hdt. 4.187; of rivers, παρὰ τὴν Ἄλτιν κ. X. HG 7.4.29; τὸ καταρρέον ὕδωρ D. 55.10. of men, stream, rush down, ἁθρόοι καταρρέοντες Ar. Ach. 26; οἱ δὲ ἐμπαλασσόμενοι κατέρρεον, i.e. into the river, Th. 7.84; μὴ σφαλεὶς καταρρυῇς Ar. Pax 146, cf. 71; sink down, κ. ἀπὸ τῆς κλίνης ἐπὶ τοὺς πόδας Hp. Prog. 3; εἰς τοὺς ὁμαλοὺς τόπους Plb. 8.14.6; διὰ τοῦ τέγους κ. Luc. Tim. 41; c. acc., τὴν ἀτραπὸν κατερρύην Ar. Fr. 47. of fruit, leaves, etc., fall, drop off, X. Cyr. 1.5.10, Thphr. CP 4.13.3, etc.
fall in ruins, τὰ τοιαῦτα… περὶ αὑτὰ καταρρεῖ D. 2.10; metaph, κατερρύη τὸ τῆς πόλεως ἀνδρεῖον Arist. Fr. 557; σιγᾷ κατερρύη μέλος dub. in Pi. Fr. 177; of a crater, fall in, Plb. 34.11.12; of a roof, Paus. 1.44.3, etc. ; νεκροῦ κατερρυηκότος τὰς σάρκας having collapsed, Id. 10.2.6; καταλείβεσθαί νιν καὶ κ. ὥσπερ τοὺς κολοσσούς Abh.Berl.Akad. 1925 (5).21 (Cyrene). κ. ἔς τινα come to, fall to the lot of, Theoc. 1.5, Bion 1.55.
burrow, εἰς τὴν γῆν Arist. HA 556b5. metaph, fall into, ἐπὶ τὸν μῦθον Epicur. Ep. 2 p. 36U.
run down, drip with, φόνῳ E. Tr. 16; — and in Pass., αἵματι, ἱδρῶτι καταρρεῖσθαι, Plu. Galb. 27, Luc. Nigr. 35.

(ῥέω), herab-, herunterfließen ; αἷμα καταρρέον ἐξ ὠτειλῆς Il. 4.149 ; öfter in tmesi, wie κατὰ δὲ νότιος ῥέεν ἱδρὼς ὤμων καὶ κεφαλῆς 11.811 ; κατερρύη Pind. frg. 157 ; γλώσσης μελίσσης τῷ κατερρυηκότι Soph. frg. 167 ; φόνῳ καταρρεῖ ἀγάλματα Eur. Troad. 16 ; von Flüssen, Xen. Hell. 7.4.29 u. A.; von feuerspeienden Bergen, Pol. 34.11.12 ; von anderen Dingen, herabfallen, bes. von vertrockneten Blumen u. Laub, nach Hermogen.; τὸν καρπὸν ἀσυγκόμιστον καταρρεῖν εἰς τὴν γῆν Xen. Cyr. 1.5.19 ; τὰ φύλλα u. ä., Sp.; τὰ κυήματα Arist. H.A. 5.30 ; auch von Menschen, herunterfallen, καταρρυείς Ar. Pax 71 ; ἐραστὴν διὰ τοῦ τέγους καταρρέοντα Luc. Tim. 41 ; ähnl. καταρρεῖν ταῖς ἀνοδίαις εἰς τοὺς ὁμαλοὺς τόπους Pol. 8.16.6, hinabeilen.
Uebertr., περὶ αὑτὰ καταρρεῖ, fällt in sich zusammen, Dem. 2.10 ; vgl. Arist. bei Ath. XII.523f ; – εἴς τινα, Einem zu Teil werden, Theocr. 1.5 ; Bion. 1.55. – Sp. brauchen auch das pass., λόγχην καταρρεομένην αἵματι Plut. Galb. 27 ; Luc. Nigr. 35 ἱδρῶτι κατερρεόμην, ich wurde mit Schweiß überströmt, übergossen.

1. to flow down , (Iliad by Homer), attic
2. of men, to stream or rush down , (Aristophanes Comicus)
3. of fruit, leaves, etc., to fall off , (Xenophon Historicus)
4. to fall in ruins , (Demosthenes Orator)
5. κ. εἴς τινα to come to, fall to the lot of , (Theocritus Poeta Bucolicus)
6. κ. φόνῳ to run down with blood, (Euripides); so in Mid., (Plutarch) (ML)