κατα·ρρέπω :
      1 intr. incliner d’un côté, HPC. (GAL. 18, 516) ; POL. 6, 10, 7 ; ἐπί τι, EPIC. (DL. 10, 95) vers qqe ch. ;
      2 tr. faire pencher, faire chanceler, acc. SOPH. Ant. 1158.

sink down or to one side, hang down, Hp. Art. 43; opp. ἰσορροπέω, Plb. 6.10.7; metaph, incline, fall back upon, ἐπὶ τὸν μοναχὸν τρόπον Epicur. Ep. 2 p. 41U. ; ἐπὶ τὴν αὐτὴν γνώμην OGI 315.51 (Pessinus, ii BC). trans., cause to incline, make to fall, τύχη γὰρ ὀρθοῖ καὶ τύχη καταρρέπει τὸν εὐτυχοῦντα τόν τε δυστυχοῦντ’ ἀεί S. Ant. 1158.

sich auf eine Seite neigen, sich herabsenken ; Pol. 6.10.7, im Ggstz von ἰσορροπέω ; ἐπί τι, Epicur. DL. 10.95. – Trans., herabreißen, -stürzen ; τύχη καταρρέπει τὸν εὐτυχοῦντα, im Ggstz von ὀρθοῖ τὸν δυστυχοῦντα, Soph. Ant. 1143.