κατ·αράομαι-ῶμαι [ᾰρ, épq. ᾱρ]
   I act. faire des vœux contre :
      1 avec double rég. τί τινι, OD. 19, 330 ; HDT. 2, 39 ; DÉM. 1489, 2, faire des imprécations contre qqn, souhaiter du mal à qqn ;
      2 avec un seul rég. de chose à l’acc. : τι, IL. 9, 454, souhaiter un malheur ; ou de pers. ou de chose au dat. τινι, HDT. 4, 184 ; XÉN. An. 7, 7, 48 ; AR. Nub. 871, etc. ; postér. à l’acc. τινα, PLUT. Cato mi. 32 ; LUC. As. 27 ; NT. Matth. 5, 44, souhaiter du mal à qqn, faire des imprécations contre qqn, maudire qqn ;
      3 avec un inf. καταρῶνται ἀπολέσθαι, THGN. 277, ils font des vœux pour qu’il périsse ;
      4 abs. prononcer une malédiction, AR. Vesp. 614 ; DÉM. 653, 5, etc. ;
   II pass. (ao. κατηράθην, pf. κατήραμαι [ρᾱ]) être maudit, SPT. Sap. 12, 11 ; Job 3, 5 ; NT. Matth. 25, 41.

➳ Pf. réc. κεκατήραμαι, SPT. Num. 24, 9 ; Sir. 3, 16. Ion. καταρέομαι, HDT. 2, 39.

[ᾱρ Ep., ᾰρ Att.], call down curses upon, τῷ δὲ καταρῶνται πάντες βροτοὶ ἄλγε’ ὀπίσσω Od. 19.330; πολλὰ κατηρᾶτο he called down many curses, Il. 9.454; κεφαλῇ πολλὰ κ. Hdt. 2.39; κ. ὁ κῆρυξ 'εἴ τις ἐξαπατᾷ' λέγων D. 23.97; κ. τὴν Ἶσίν τινι AP 11.115 (Nicarch.); c. inf., καταρῶνται δ’ ἀπολέσθαι they pray that he may perish, Thgn. 277; κ. μήτε πλοῖα στεγανὰ γενέσθαι Arist. Fr. 554, cf. 148; c. dat., curse, execrate, τῷ ἡλίῳ Hdt. 4.184, cf. Ar. Nu. 871, Ra. 746, D. 19.292 codd., etc. ; c. acc., LXX Ge. 12.3, al., Ev. Marc. 11.21, Plu. Cat. Mi. 32 codd., Luc. Asin. 27; abs., Ar. V. 614, D. 18.283; — Pass., aor. κατηράθην [α] LXX Jb. 3.5; pf. part. κατηραμένος accursed, ib. 4 Ki. 9.34, Ev. Matt. 25.41, Plu. Luc. 18; also pf. κεκατήραμαι with double redupl., LXX Nu. 22.6; part. κεκατηραμένος ib. Si. 3.18, al.

[τᾱ], Einem Etwas anwünschen, bes. Böses, ἄλγεά τινι, Od. 19.330 ; vgl. Her. 2.39 u. Lucill. 39 (XI.115); ohne den dat., πολλὰ κατηρᾶτο, wünschte viel Böses an, fluchte viel, Il. 9.454 ; Dem. καταρᾶται καθ' ἑκάστην ἐκκλησίαν ὁ κῆρυξ, εἴ τις ἐξαπατᾷ, 23.27 ; vgl. Pol. 15.29.14 ; c. inf., καταρῶνται δ' ἀπολέσθαι, sie wünschten ihm, daß er umkomme, Theogn. 277 ; τινί, Einen verfluchen, verwünschen, Ar. Ran. 746, wie τῷ ἡλίῳ καταρέωνται Her. 4.184 ; ἐν τῷ δήμῳ κατηρῶ τῷ Φιλίππῳ Dem. 19.292 ; Ant.Lib. 2 ; auch τινά, NT, Plut. Cat. min. 32, Luc. Asin. 27.

κατ-αράομαι, -ώμαι depon.
(< κατάρα), [in LXX chiefly for קָלַל pi. ;]
to curse: with accusative, Mrk.11:21; opp. to εὐλογέω, Luk.6:26, Rom.12:14, Jas.3:9; pass. pf. ptcp., accursed, under a curse (see M, Pr., 221): Mat.25:41.†
(AS)