κατα·πύγων, ων, neutre κατάπυγον (non καταπῦγον), voc. κατάπυγον [ῡ] infâme débauché, AR. Lys. 776.

• Cp. irrég. -ωνέστερος (c. de *καταπυγωνής) p. -ονέστερος.

Étym. κ. πυγή.

ονος, ὁ, ἡ, neut. κατάπυγον Ar. V. 687; (< πυγή): — given to unnatural lust; generally, lecherous, lewd, Id. Ach. 79, al., Luc. Tim. 22, Alciphr. 3.45, etc. ; ὦ κατάπυγον Ar. Th. 200. — The oblique cases are sts. wrongly written -πύγωνος, cf. Hdn. Gr. 2.725; irreg. Comp. -πυγωνέστερος (metri gr.) Ar. Lys. 776. in Att., the middle finger (used in an obscene gesture), Poll. 2.184.

ονος, widernatürliche Unzucht treibend, wollüstig, unzüchtig ; κἀναίσχυντος Ar. Nub. 909 ; καὶ λαικαστής Ach. 79 ; Schol. Eq. 639 erkl. εὐρύπρωκτος, Vesp. 687 μειράκιον κατάπυγον, πεπορνευμένον ; Vocat. ὧ καταπῦγον Thesm. 200, Komparat. καταπυγωνέστερος, des Metrums wegen, Lys. 776. Vgl. Lob, zu Phryn. p. 195.