κατα·πτήσσω (f. -πτήξω, pf. κατέπτηχα) :
   I au propre, se blottir de crainte, se faire petit, d’où se courber de frayeur, OD. 8, 190 ; p. suite, rester immobile de frayeur, IL. 8, 136 ; cf. IL. 22, 191 ;
   II fig. :
      1 se cacher de peur, DÉM. 42, 22 ; DH. 7, 50 ;
      2 être saisi d’admiration, admirer, acc. PLUT. Syll. 7.

➳ Ao.2, 3 duel poét. καταπτήτην, IL. 8, 136 ; part. ao.2 poét. καταπτακών, ESCHL. Eum. 252 ; pf. κατέπτηχα, DÉM. 42, 22 ; DH. 7, 50 ; ou κατέπτηκα, THÉM. 309 ; part. pf.2 poét. καταπεπτηώς, HÉS. Sc. 295.

fut. -πτήξω (v. infr.); 3 dual Ep. aor.2 καταπτήτην Il. 8.136; poet. aor. part. καταπτακών A. Eu. 252 (cf. καταπλακών); pf. κατέπτηκα LXX Jo. 2.24 (v.l. -έπτηχε), Did. in D. 11.25, Them. Or. 24.309b, or κατέπτηχα D. 4.8, Plu. Per. 25, Gal. 5.510; Ep. part. καταπεπτηώς (v. infr.): — crouch, cower, esp. from fear, καταπτήτην ὑπ’ ὄχεσφι Il. 8.136; καταπτήξας ὑπὸ θάμνῳ 22.191; κατὰ δ’ ἔπτηξαν ποτὶ γαίῃ Od. 8.190; λιμῷ καταπεπτηυῖα Hes. Sc. 265; also in Prose, κατέπτηχε μέντοι ταῦτα πάντα νῦν D. l.c., cf. D.H. 7.50; ταπεινοὶ καταπτήξετε πρὸς τὸ μέλλον Plu. Aem. 27; διὰ τὸ μέγεθος Id. Sull. 7. c. acc., cower beneath, ἐξουσίαν D.H. 11.18; τὸ θεοῦ κράτος Ph. 1.677, cf. 322, 2.600; of a breach in a wall, ἀπειλουμένην ὅσον οὔπω κατεπτηχέναι τὴν ἐπίκλυσιν Hld. 9.5.

(πτήσσω), p. aor.2 καταπτήτην Il. 8.136, καταπτακών s. oben ; perf. κατέπτηχα, Dem. 4.8 u. Plut. Caes. 6 ; κατέπτηκα, Them. Or. 24.309b ; καταπεπτηχέναι u. καταπεπτηχώς Poll. 3.136 sind von Bekker in κατεπτ. geändert ; poet. partic. sync. καταπεπτηυῖα, Hes. Sc. 265 ; καταπεπτηῶτας, Man. 2.168;
sich niederducken vor Furcht ; τὼ δὲ δείσαντε καταπτήτην ὑπ' ὄχεσφι Il. δ 136 ; κατὰ δ' ἔπτηξαν ποτὶ γαίῃ od. δ 190 ; sich verbergen, verkriechen, εἴπερ κε λάθῃσι καταπτήξας ὑπὸ θάμνῳ Il. 22.191 ; sp.D., στεινῇσι καταπτήξας ἐν ἀγυιαῖς Opp. Hal. 2.410. Einzeln auch in Prosa, κατέπτηχε ταῦτα πάντα οὐκ ἔχοντα ἀποστροφήν Dem. 4.8, von Furcht erfüllt u. schmiegen sich ; ταπεινοὶ καταπτήξετε πρὸς τὸ μέλλον Plut. Aem. 27 ; ὡς δεδοικόσι τὴν ἰσχὺν αὐτοῦ καὶ κατεπτηχόσιν Dion.Hal. 7.50. Auch = anstaunen, τὸ μέγεθος καταπτῆξαι Plut. Sull. 7.

1. to crouch down, to lie crouching or cowering , (Homer)
2. with accusative to cower beneath , (Plutarch) (ML)