κατα·πολεμέω-ῶ :
   I abattre par la guerre, d’où :
      1 vaincre à la guerre, acc. THC. 2, 7 ; XÉN. Hell. 7, 1, 10 ; DÉM. 43, 10 ; gén. CLÉM. 871 ;
      2 épuiser par la guerre, XÉN. An. 7, 1, 27 ; PLAT. Menex. 243 c, etc. ;
   II guerroyer contre, dat. PLUT. Cæs. 26.

war down, i.e.
exhaust by war, reduce, τὴν Πελοπόννησον Th. 2.7, cf. 4.1, And. 3.15, X. HG 7.1.10; pres., attempt to subdue, ἐγκλήμασι Th. 4.86; — Pass., ἐλπίζοντες αὐτὴν [τὴν πόλιν] καταπεπολεμῆσθαι Id. 6.16, cf. Pl. Mx. 243c, 243d. simply, make war against, τινα Phld. Piet. 54; abs., carry on warfare, τοῖς ὅλοις Plu. Caes. 26.

niederkriegen, im Kriege besiegen ; Thuc. 2.7 ; Xen. Hell. 7.1.10 ; Isocr. 4.83 ; Folgde : bekriegen, τοὺς Ἀθηναίους ἐγκλήμασι Thuc. 4.86 ; πόλιν καταπεπολεμῆσθαι, durch den Krieg erschöpft sein, 6.16 ; – Plut. vrbdt τοῖς μὲν ἄλλοις καταπολεμῶν ἐκράτησε, Caes. 26.

to war down , i. e. to exhaust by war, subdue completely, reduce , Lat. debellare, (Thucydides): in present to attempt to subdue , (Thucydides): —;Pass., ἐλπίζοντες [ τὴν πόλιν] καταπεπολεμῆσθαι (Thucydides) (ML)