ή, όν :
      1 qui frappe d’étonnement ou d’admiration, MACH. (ATH. 578 c) ;
      2 particul. en mauv. part, qui frappe de crainte, effrayant, POL. 3, 13, 6, etc. ; DS. 2, 16.

Étym. καταπλήσσω.

ή, όν, striking, astonishing, εὐπρόσωπος καὶ κ. Macho ap. Ath. 13.578c; εὐπρέπεια κ. Phld. Hom. p. 58O. ; terrible, προσβολαί Plb. 3.13.6; πρόσοψις, διήγησις, κραυγή, Id. 3.114.4, 4.28.6, 11.16.2; τὰ εἰς πόλεμον κ. D.S. 2.16; but expressly opp. φοβερός in Muson. Fr. 33 p. 122H. (nisi leg. καταλλακτικός). Adv. -κῶς Plb. 3.41.3, D.S. 3.35, etc.

ή, όν, zum Niederschlagen, Erschrecken geeignet ; προσβολή Pol. 3.13.6 ; κραυγή 11.16.2 u. öfter ; in Furcht u. Staunen setzend, εὐπρόσωπος οὖσα καὶ καταπληκτική Macho bei Ath. XIII.578c ; Bewunderung erregend, Pol. 4.28.6 ; ὄψις Plut. Lyc. 22 (vgl. φοβερός).
• Adv., καταπληκτικῶς πολεμεῖν, λέγειν, Pol. 3.41.3, 4.85.2.