ῆγος (ὁ, ἡ) :
   I effrayé, épouvanté, LYS. 107, 34 ; avec un rég. ὑπό τινος, THPP. COM. (HARP.) par qqn ;
   II qui s’effraie facilement, d’où :
      1 peureux, timide, p. opp. à ἀναίσχυντος, ARSTT. Nic. 2, 7, 14, etc., joint à μαλακός, PLUT. Per. 27 ; à ἄτολμος, PLUT. M. 7 b ; à περιδεής, PLUT. M. 814 f ;
      2 ombrageux, EL. N.A. 16, 25.

Étym. καταπλήσσω.

ῆγος, ὁ, ἡ, stricken, struck, ὑπὸ τῶν γυναικῶν Theopomp.Com. 59; usu. metaph, stricken with amazement, astounded, ὑπὸ τῶν τούτου ἁμαρτημάτων Lys. 6.50; ἄτολμος καὶ κ. Plu. 2.7b; κ. καὶ περιδεής ib. 814f; μὴ ὦσιν οἱ ἵπποι καταπλῆγες Ael. NA 16.25.
shy, bashful, opp. ἀναίσχυντος, Arist. EN 1108a34, EE 1233b28, Jul. Or. 7.233B.
c. gen., nervous, apprehensive of, πολλῶν Plu. Fab. 14 codd.
Medic., fixed, ὀφθαλμός (in paralysis) Hp. Epid. 5.50.

ῆγος, erschrocken, bestürzt, schüchtern, bes. im Uebermaß ; bei Arist. Eth. 2.7 Ggstz von ἀναίσχυντος, ὁ πάντα αἰδούμενος erkl.: πρὸς τοὺς φόβους μαλακὸν ὄντα καὶ καταπλῆγα Plut. Pericl. 27, der es auch mit περιδεής u. ἄτολμος verbindet, educ.lib. 9, reip. ger. praec. 19. Harp. erkl. ὁ συνεχῶς πεπληγμένος in Bezug auf Lys. 6.50, ἀλλ' ἐστὲ γὰρ ὑπὸ τῶν τούτου ἁμαρτημάτων ἤδη καταπλῆγες – ὥστε οὐδὲ τὰ δεινὰ ἔτι δεινὰ δοκεῖ εἶναι, ganz verblüfft, verdutzt.