κατα·παύω :
   I tr.
      1 faire cesser, mettre fin à : πόλεμον, IL. 7, 36 ; λόγον, POL. 2, 8, 8, à une guerre, à un discours ; particul. faire cesser par la prière ou la persuasion : θεῶν χόλον, OD. 4, 583, fléchir la colère des dieux ; νόσους, ESCHL. Suppl. 586, des fléaux ; faire cesser par la force : τὴν ἀρχήν, HDT. 1, 86 ; τὸν δῆμον, THC. 1, 107, renverser le pouvoir (de qqn), le gouvernement démocratique ; avec un rég. de pers. : τυράννους, HDT. 5, 38, renverser des tyrans ; τινὰ τῆς ἀρχῆς, HDT. 4, 1 ; τῆς βασιληΐης, HDT. 1, 130 ; 6, 64, etc. renverser qqn du pouvoir, de la royauté ;
      2 p. suite, arrêter, contenir, empêcher : τινά τινος, OD. 24, 457, détourner qqn de qqe ch. (d’un danger, des plaisirs, etc.) ; τινὰ δρόμου, PLAT. Pol. 294 e, arrêter qqn dans sa course ; τὴν τόλμαν, POL. 1, 9, 8, contenir l’audace ; avec un part. : τινὰ λαλοῦσαν, MÉN. 4, 89 Meineke les bavardages d’une femme ; ou simpl. τινά, IL. 15, 105, arrêter qqn, le tenir en échec ; abs. OD. 2, 168 ;
      3 faire se reposer, par euph. p. tuer : τινά, IL. 16, 618, qqn ;
   II intr. cesser, se reposer de : ἀπό τινος, EUR. Hec. 918, de qqe ch. ; avec un part. COM. (DS. 12, 14) cesser ou se reposer de, etc. ;

Moy. :
      1 intr. cesser, AR. Eq. 1264 ; PLAT. Phil. 66 d ; DÉM. 808, 14 ;
      2 tr. faire cesser, acc. EUR. Hel. 1153.

➳ Poét. καππαύω, PD. N. 9, 35 ; inf. épq. prés. καταπαυέμεν, OD. 24, 457 ; fut. καταπαυσέμεν, IL. 7, 36 ; 16, 62.

poet. καππαύω Pi. N. 9.15, B. Scol. Oxy. 1.2: — put an end to, stop, κατέπαυσα θεῶν χόλον Od. 4.583; μηνιθμὸν καταπαυσέμεν (Ep. fut. inf.) Il. 16.62; πόλεμον καταπαυσέμεν ἀνδρῶν 7.36; νεῖκος κ. Hes. Th. 87; τὴν ναυπηγίην Hdt. 1.27; νόσους A. Supp. 586 (lyr.); λιγυρὰν γᾶρυν B. l.c. ; αἱμορραγίαν Gal. 16.777; bring to a close, τὸν λόγον Plb. 2.8.8; τὸ σύγγραμμα Phld. Po. 5.26; κ. τὸν πρῶτον λόγον εἰς.
conclude the first section and proceed to…, Olymp. in Mete. 78.9; — Med., πόνους παυόμενοι E. Hel. 1154 (lyr.); — Pass., -παύεται τὰ ἀρρωστήματα τοῖς τῶν ἰατρῶν εὑρήμασι D. 26.26. c. acc. pers., put an end to, i.e.
kill, τάχα κέν σε… ἔγχος ἐμὸν κατέπαυσε Il. 16.618; σοῦ κ. τὰς πνοάς Ar. Av. 1397.
make one stop from a thing, hinder, check, μιν καταπαύσῃ ἀγηνορίης ἀλεγεινῆς Il. 22.457; παῖδας καταπαυέμεν ἀφροσυνάων Od. 24.457; so κ. τινὰ δρόμου Pl. Plt. 294e; c. part., κ. ταύτην λαλοῦσαν Men. 66.5; c. acc. only, keep in check, τινα Od. 2.244 (cf. 168), Il. 15.105.
depose from power, κ. τινὰ τῆς ἀρχῆς, τῆς βασιληΐης, Hdt. 4.1, 6.64; τοὺς τυράννους Id. 5.38, cf. 2.144, 7.105; Μούσας depose them from their honours, cease to worship them, E. HF 685 (lyr.); — Pass., τῆς βασιληΐης κατεπαύσθη Hdt. 1.130, cf. 6.71.
put down, τὴν ἑωυτοῦ ἀρχήν Id. 1.86; τὴν Κύρου δύναμιν ib. 90; δῆμον Th. 1.107; τοὺς τετρακοσίους Id. 8.97; τιμὰς ἐνέρων E. Alc. 31 (anap.). Pass. and Med. (fut. -παήσομαι PMagLond. 121.916), leave off, cease, Ar. Eq. 1265; λόγος κ. ἐν… Pl. Phlb. 66c; c. part., οὐ καταπαήσεται ἐρχομένη PMag. l.c. Act. used intr. like Med., μολπᾶν δ’ ἄπο… καταπαύσας πόσις… ἔκειτο E. Hec. 918 (lyr., s.v.l.); εὐημερῶν κατάπαυσον rest while you are well off, Com.Adesp. 110.8, cf. LXX Ge. 8.22, al. ; κ. τοῦ πορευθῆναι ib. 3 Ki. 12.24.

(παύω), aufhören machen, beendigen, stillen, besänftigen ; χόλον θεῶν Od. 4.583, wie Eur. Med. 172, μηνιθμόν Il. 16.62 ; πόλεμον 7.36 ; νεῖκος Hes. Th. 87 ; auch von Personen, hemmen, im Zaume halten, hindern, Od. 2.168, 244, Il. 15.105 ; τάχα κέν σε ἔγχος ἐμὸν κατέπαυσε, hätte dich zur Ruhe gebracht, Il. 16.618 ; τινά τινος, machen, daß Einer wovon abläßt, ihn wovon abbringen, z.B. τινὰ ἀφροσυνάων, ἀγηνορίης ἀλεγεινῆς, Il. 22.457 ; Od. 24.457 ; καππαύει δίκαν Pind. N. 9.15 ; τίς γὰρ ἂν κατέπαυσεν Ἥρας νόσους ἐπιβούλους, wer hätte sie bewältigt, Aesch. Suppl. 581 ; οὔπω καταπαύσομεν μούσας Eur. Herc.Fur. 685 ; Ar. Av. 1397, Pax 739 ; in Prosa, τὴν ναυπηγίαν Her. 1.27, ἀρχήν 1.86 ; geradezu absetzen, τυράννους 5.38 u. öfter ; pass., Δημαρήτου καταπαυσθέντος διεδέξατο τὴν βασιληΐην 6.71 ; καταπαῦσαι τῆς ἀρχῆς μήδους 4.1, Δημάρητον τῆς βασιληΐης 6.64, pass. 1.130 ; δρόμου Plat. Polit. 294e ; Xen. Cyr. 8.5.25 ; τὸν λόγον, aufhören zu sprechen, Pol. 2.8.8 ; Ath. oft u. a.Sp.; – εὐημερῶν κατάπαυσον p. bei DS. 12.12.
Med., aufhören, ausruhen, Ggstz ἄρχομαι, Ar. Eq. 1264 ; aber auch = act., πόθους, stillen, Eur. Hel. 1153.

κατα-παύω
[in LXX for נוּחַ, שָׁבַת, etc. ;]
__1. trans.,
__(a) to cause to cease, restrain: Act.14:18;
__(b) to cause to rest: Heb.4:8.
__2. Intrans., to rest: before ἀτό, Heb.4:4 (LXX), Heb.4:10.†
(AS)