κατα·πίμπλημι, f. καταπλήσω, remplir entièrement, combler, LYNC. (ATH. 132 b) ; τινός, PLAT. Rsp. 496 d ; PLUT. M. 171 c, etc. de qqe ch. ;

Moy. m. sign. PLUT. Brut. 47.

fill quite full, dub.l. in Lync. 1.16. c. acc. et gen., fill full of, κ. [τινὰ] φρονήματος Plu. 2.715a; βίον πολέμων Ph. 1.411, cf. 2.558; — Pass., καταπιμπλάμενοι ἀνομίας Pl. R. 496d; also c. dat., ἡδύσμασιν… καταπεπλησμέν’ Antiph. 183.4; — Med., πηλοῦ κατεπίμπλαντο τὰς σκηνάς their own tents, Plu. Brut. 47.

(πίμπλημι), ganz anfüllen ; Ath. IV.132b ; τινά τινος, Einen womit, Plut. Symp. 7.10.1 ; im med., ὁρῶν τοὺς ἄλλους καταπιμπλαμένους ἀνομίας Plat. Rep. VI.496d, πηλοῦ κατεπίμπλαντο τὰς σκηνάς, ihre Zelte, Plut. Brut. 47.