κατα·πήγνυμι (f. -πήξω, ao. κατέπηξα, pf. au sens neutre, καταπέπηγα ; pass. ao.2 κατεπάγην) :
   I tr. ficher en terre, enfoncer, fixer solidement ; ἔγχος ἐπὶ χθονί, IL. 6, 213, ficher une javeline dans le sol ; σκόλοπας, IL. 7, 441 ; HDT. 9, 97, ficher des pieux en terre ; εἰς τὴν γῆν, ARSTT. H.A. 5, 28, 1, ficher en terre ;
   II intr. au pf. et pl.q.pf. act. et aux temps du pass. :
      1 être fiché ou fixé solidement : ἐν γαίῃ, IL. 11, 378, en terre ; abs. στήλη καταπεπηγυῖα, HDT. 7, 30, colonne solidement fixée ;
      2 être coagulé, congelé, ARSTT. H.A. 8, 19 ; POL. 3, 55, 5.

➳ Pl.q.pf. poét. κατέπηκτο, IL. 11, 378.

and καταπηγνύω (Arist. Pol. 1324b20), stick fast in something, plant firmly, ἔγχος μὲν κατέπηξεν ἐπὶ χθονί Il. 6.213; ἐν δὲ σκόλοπας κ. 7.441, cf. Hdt. 4.72, Ar. Av. 360, PPetr. 3 p. 121 (iii BC), etc. ; εἰς τὴν γῆν κ. τὸν καυλόν Arist. HA 555b20; τὸ κέντρον ἐπὶ δένδρον Philum. Ven. 37.1; — Pass., -παγέντος σκόλοπος S.E. P. 1.238, cf. Thphr. HP 3.1.1. metaph, fix, crystallize, τὴν χύσιν τῆς ἀπειρίας τῷ περατοειδεῖ δεσμῷ Dam. Pr. 57. Pass., with pf. and plpf. Act., stand fast or firm in, ἰὸς ἐν γαίῃ κατέπηκτο Il. 11.378; ἱστὸς πεπηγώς Hp. Art. 43; στήλη πεπηγυῖα Hdt. 7.30.
become congealed, freeze, Plb. 3.55.5; of fish, ὑπὸ τοῦ ψύχους κ. Arist. HA 601b31.

[ῡ], (πήγνυμι),
1) fest einstecken, einheften ; ἔγχος μὲν κατέπηξεν ἐπὶ χθονί Il. 6.213, er steckte die Lanze in der Erde fest, vgl. 7.441, 9.350 ; ἰὸς ἐν γαίῃ κατέπηκτο 11.378, er blieb in der Erde stecken ; τὸν ὀβελίσκον κατάπηξον πρὸ σαυτοῦ Ar. Av. 360 ; ἐν δὲ σκόλοπας κατέπηξαν Her. 9.97 ; στήλη καταπεπηγυῖα, feststehende Säule, 7.30 ; καταπαγεὶς σκόλοψ S.Emp. pyrrh. 1.238.
2) gerinnen, gefrieren lassen, u. im pass. wie im perf. II. act. gefrieren, gerinnen, Arist. H.A. 8.19 Pol. 3.55.5.

1. to stick fast in the ground, plant firmly , (Iliad by Homer), etc.
2. Pass., with perfect and pluperfect active, to stand fast or firm in , (Iliad by Homer); absolute, στήλη καταπεπηγυῖα (Herdotus Historicus) (ML)