*καταπέτομαι, descendre en volant, voler d’en haut.

➳ Fut. καταπτήσομαι, LUC. Prom. 2. Ao.1, 3 sg. κατέπτατο, AR. Av. 791. Ao.2 act. κατέπτην, ARSTT. H.A. 9, 10, 1 ; LUC. Charid. 7 ; part. avec sync. καταπτάμενος, HDT. 3, 111 ; AR. Av. 1624, Vesp. 16. Ao.2 moy. κατεπτόμην, d’où sbj. κατάπτωμαι, LUC. Ic. 13 ; 2 sg. opt. καταπτοῖο, LUC. Bis acc. 8. Ao. pass. κατεπετάσθην, DS. 2, 20.

fly down; fut. καταπτήσομαι Luc. Prom. 2; aor. κατέπτατο Ar. Av. 789, al. codd. ; part. καταπτάμενος Hdt. 3.111 (v.l. -πετομένας, πετεωμένας), Ar. V. 16, Av. 1624 codd. ; subj. κατάπτωμαι and opt. καταπτοῖο, Luc. Icar. 13, Bis Acc. 8; aor.2 Act. κατέπτην, part. καταπτάς Arist. HA 614b21, Ph. 2.318, Luc. Charid. 7, Porph. Abst. 1.25; pf. κατέπτηκα Men. Kol. 39; aor.1 Pass. κατεπετάσθην LXX Pr. 27.8, D.S. 2.20.

(πέτομαι), herabfliegen ; Her. 3.111 ; καταπτάμενος Ar. Vesp. 16 ; κατέπτατο Av. 790 ; κατάπτωμαι Luc. Icar. 13 ; κατέπτην, Arist. H.A. 9.10 u. Sp., wie καταπτάς, Charid. 7, bezeichnet Moeris als hellenistisch ; καταπτοῖο steht Luc. bis accus. 8.

to fly down , (Herdotus Historicus), etc. (ML)