κατα·πάλλω, agiter violemment, au pass. EUM. p. 89 ;

Moy. (ao. 3 sg. κατεπήλατο, NONN. D. 18, 13 ; 3 sg. ao.2 avec sync. épq. κατέπαλτο, IL. 19, 351) s’élancer : οὐρανοῦ ἐκ, IL. 19, 351, du ciel ; ἑοῦ δίφρου, NONN. D. 18, 13, de son char.

herabschütteln, -schwingen ; med. sich herabschwingen, wohin man rechnet οὐρανοῦ ἐκ κατέπαλτο, Il. 19.351, als einen synkopierten aor.; Bekker liest ἐκκατέπαλτο ; vgl. ἀναπάλλω u. Spitzner exc. zu Iliade XVI ; Andere leiten es von κατεφάλλομαι ab, vgl. ἆλτο. So auch sp.D., wie Nonn. D. 48.614 ; πέτρης ἐκ δισσῆς καταπάλμενον ὕδωρ Leon.Tar. 58 (IX.326) ist deshalb nicht in κατεπάλμενον zu ändern ; κατεπήλατο steht Nonn. D. 18.13.