καταντάω-ῶ :
   I intr.
      1 arriver à, parvenir à, aboutir à, avec εἰς et l’acc. DS. 4, 52 ; ἐπί et l’acc. DS. 3, 27 ; κ. εἰς ἑαυτούς, POL. 30, 14, 3, arriver à se rencontrer ; fig. εἴς τι, POL. 4, 34, 2 ; ἐπί τι, POL. 14, 1, 9, tendre ou aboutir à un résultat ; εἰς δοτικὴν καταντᾶν, DYSC. Synt. p. 294, 2, se construire avec le datif (propr. aboutir au datif) ;
      2 en parl. d’événements, aboutir à, arriver, se produire, POL. 6, 4, 12 ;
   II tr. faire aboutir à, avec εἰς et l’acc. SPT. 2Macc. 4, 24.

Étym. κάταντα.

come down to, arrive, εἰς τὰ βασίλεια, ἐπὶ κοίτην, D.S. 4.52, 3.27, cf. PTeb. 59.3 (i BC), etc. ; metaph, ἐπὶ τὴν φυσικὴν ὁδόν Vett.Val. 259.3, cf. 185.16, 251.30. in a speech or narrative, come to, arrive at a point, εἰς τὴν ἔκπτωσιν Plb. 4.1.8; ἐπί τινας λογισμούς Id. 10.37.3; κ. ἐπὶ τὸν ὅρκον D.S. 1.79, cf. J AJ 3.10.4, etc. ; have recourse to, ἐπὶ [τὴν ἡδονήν] Epicur. Ep. 3 p. 63U. ; ἐπὶ τὰ δάκρυα Phld. Lib. p. 62 O. of persons, κ. εἰς ἑαυτούς attack, commence hostilities against each other, Plb. 30.11.3. of events, come upon, πᾶς δ’ ἀγὼν ἐπ’ ἐμὲ κατήντα Alex. 261.13; κ. εἴς τινα affect him, Phld. Ir. p. 83 W. ; of blood-guiltiness, fall, ἐπὶ κεφαλήν τινος LXX 2 Ki. 3.29.
turn out, result, ποῦ καταντήσει πάλιν Plb. 6.4.12; τὸ πρᾶγμα κ. εἰς ὑπόνοιαν D.S. 1.37; εἰς τὸ μηδέν Plb. 4.34.2; so of numbers, to be reduced, εἰς μόνους ἄνδρας δέκα BGU 903.14 (ii AD), etc. of an inheritance, κ. εἴς τινα fall to one΄s share, 1 Ep. Cor. 10.11, POxy. 75 (ii AD), etc. trans., make to come back, bring back, τινα Palaeph. 2; εἰς ἑαυτὸν τὴν ἀρχιερωσύνην LXX 2 Ma. 4.24 (so intr. in pf., return, εἰς τὸν αὐτὸν κατηντηκέναι βίον BGU 1101.5 (i BC)).

hinabkommen, hinkommen zu einem bestimmten Ziel ; εἰς ἑαυτοὺς κατήντησαν, sie wandten sich gegen einander, Pol. 30.14.3 ; εἰς τὰ βασίλεια DS. 4.52 ; ἐπὶ τὴν κοίτην 3.27 ; oft übertr. von der Rede, ἐπὶ τὴν γνώμην, λογισμοὺς τοιούτους, Pol. 10.37.3, 14.1.9 ; auch εἰς δοτικὴν κατήντησε, wurde mit dem Dativ verbunden, konstruiert, Apoll. synt. p. 294.2. – Uebh. sich begeben, Pol. 6.4.12.

κατ-αντάω, -ῶ
[in LXX: 2Ki.3:29 (חוּל), 2Ma.4:21 2Mac 4:24 2Mac 4:44 2Mac 6:14 * ;]
to come to, arrive at: before εἰς, with accusative loc., Act.16:1 18:19, 24 21:7 25:13 (see M, Pr., 132) Act.27:12 28:13; before ἀντικρύ, with genitive, Act.20:15. Metaph., before εἰς, with accusative of person(s), 1Co.10:11 14:36; id. with accusative of thing(s), to attain to: Act.26:7, Eph.4:13, Php.3:11.†
(AS)