att. -ύττω [ᾰμ] écorcher, déchirer, acc. ; ἀμυχὰς μεγάλας, PHRYN. fr. 1, faire de grandes écorchures ; au pass. καταμυχθεὶς τὴν κνήμην, DIDYM. (ATH. 70 d) ayant eu la jambe écorchée ;

Moy. s’écorcher, se déchirer : χεῖρα, IL. 5, 425 ; μέτωπον, HDT. 4, 71, la main, la figure.

tear, scratch, κατὰ δὲ χρόα καλὸν ἀ. Theoc. 6.14; καλὸν ἄμυξε κάτα ῥέθος AP 7.218 (Antip.Sid.); c. acc. cogn., μεγάλας ἀμυχὰς κ. Phryn.Com. 3.6 (anap.); — Med., καταμύξατο χεῖρα ἀραιήν she scratched her hand, Il. 5.425; μέτωπον καὶ ῥῖνα καταμύσσονται Hdt. 4.71; κὰδ δέ σ’ ἀμυξάμεναι AP 7.491 (Mnasalc.); — Pass., καταμυχθεὶς τὴν κνήμην ὑπὸ κυνοσβάτου Did. ap. Ath. 2.70d.