κατα·μένω :
   I rester, demeurer : αὐτοῦ, PLAT. Rsp. 519 d ; ἐνταῦθα, XÉN. Cyr. 1, 4, 17, là ;
   II p. suite, fig. :
      1 s’en tenir à : ἐπί τινι, NYMPHOD. (SCH.-SOPH. O.C. 337) ; ἔν τινι, GAL. 2, 27 ; ἐπί τινος, GAL. 6, 328, à qqe ch. ;
      2 se maintenir, durer, en parl. d’un pouvoir, XÉN. Cyr. 3, 1, 30 ; rester dans un état, dans une condition, XÉN. Cyr. 2, 1, 18.

fut. -μενῶ Men. Epit. 197: — stay, Thgn. 1373, Hdt. 2.103, 121. δ΄, etc. ; ἐνθάδ’ αὐτοῦ κ. Ar. Pl. 1187; ἐνταῦθα X. Cyr. 1.4.17; κ. ἐν τοῖς δήμοις Lys. 31.18; παρά τινι Eub. 21; reside, PHal. 1.183 (iii BC), Act. Ap. 1.13; ἐν ἐποικίῳ PFay. 24 (ii AD), etc.
remain fixed, continue in a state, ἐν τοῖς ὑπηρετικοῖς ὅπλοις X. Cyr. 2.1.18; ἐπὶ τῶν αὐτῶν Gal. 6.328; ἔν τινι Id. 2.27; ἐπὶ τοῖς ὑπάρχουσι Nymphod. 21; abs., τῆς εἰωθυίας ἀρχῆς καταμενούσης X. Cyr. 3.1.30.

κατα-μένω
[in LXX for יָשַׁב (Num.20:1, al.), etc. ;]
to remain permanently, abide: Act.1:13, 1Co.16:6, WH (παραμ-, T, EV).†
(AS)