ή, όν :
   I act. :
      1 apte à se saisir de, à retenir, à arrêter : τοῦ θορυϐητικοῦ, AR. Eq. 1380, le tumulte ;
      2 apte à saisir par l’intelligence, à comprendre, compréhensif, PLUT. M. 899 d ; ARR. Epict. 3, 8, 4 ; LUC. Conv. 23 ; τὸ κ. M. ANT. 6, 22, la faculté de comprendre ;
   II pass. :
      1 perçu par l’intelligence, évident, EPICT. ;
      2 cataleptique, MOSCHION Mul. pass. 11, p. 69.

Étym. καταλαμϐάνω.

ή, όν, able to check, τοῦ θορυβητικοῦ Ar. Eq. 1380.
conveying direct apprehension of an object, κ. φαντασία Stoic. 2.26, etc. ; κ. λόγος Phld. Rh. 2.120 S. ; τὸ καταληπτικόν M.Ant 4.22. Adv. -κῶς by direct apprehension, Stoic. 2.27; manifestly, φαίνεσθαι Cleom. 1.8.

ή, όν, zum Erfassen, Auffassen, Begreifen geschickt ; φαντασία Luc. Conv. 23, wie Plut. plac.phil. 4.8 ; M.Ant. 4.22 ; S.Emp. pyrrh. 1.68 ; κριτήριον κ. 2.63 ; auch καταληπτικοί, adv.eth. 75 ; κατ. τοῦ θορυβητικοῦ Ar. Eq. 1380 erkl. Schol. προκαταλαμβανόμενος τοὺς ἀκούοντας, ὥστε θόρυβον μὴ κινῆσαι.