κατα·λήγω :
      1 intr. arriver à sa fin, finir, cesser, ESCHL. Ag. 1479, etc. ; POL. 3, 61, 8 ; εἴς τι, DS. 20, 2 ; ἐπί τι, DS. 14, 2 ; περί τι, PLUT. M. 705 a ; ἔν τινι, PLUT. M. 791 c, aboutir à qqe ch. ; τὸ καταλῆγον, POL. 5, 95, 5, ou τὰ καταλήγοντα, PLUT. Fab. 6, Arist. 11, la limite ou les frontières d’un pays ; t. de gr. se terminer, DH. 6, 1077 Reiske ; avec εἰς et l’acc. se terminer par (une lettre, etc.) DYSC. Synt. 169, 3 ;
      2 tr. faire cesser, terminer, SPT. 2Macc. 9, 5 ; avec εἰς et l’acc. DS. 14, 84.

leave off, stop, πρὶν καταλῆξαι… ἄχος A. Ag. 1479 (anap.); ποῖ καταλήξει μένος ἄτης ; at what point will it cease? Id. Ch. 1075 (anap.); κ. ἐν.
to end at or with…, Plu. 2.791c; ἐπί τι D.S. 14.2, Arr. Epict. 6.20.21, M.Ant 4.20; [ἡδοναὶ] περὶ τὸ σῶμα κ. Plu. 2.705a; πρός τι Arist. Mete. 340b9; εἴς τι D.S. 20.2, Hierocl. in CA 19 p. 462M., Porph. Sent. 37; abs., Thphr. Ign. 50; τὰ καταλήγοντα limits of a district, Plu. Fab. 6, Arist. 11; πόλεως J. BJ 3.7.34; in sg., τὸ κ. τοῦ πελάγους extremity, Plb. 5.59.5, cf. Poll. 2.71, 177. esp. in Metric and Rhetoric, of feet, verses, or periods, κρητικοῦ εἰς σύμφωνον καταλήγοντος A.D. Pron. 50.17; εἰς τὸ αὐτὸ ὄνομα Demetr. Eloc. 154, cf. 4, Hermog. Id. 1.6. trans., close, finish, ναυμαχία εἰς ἢν Θουκυδίδης κατέληξε τὴν πραγματείαν D.S. 14.84.

aufhören ; πρὶν καταλῆξαι τὸ παλαιὸν ἄχος, νέος ἰχώρ Aesch. Ag. 1479 ; Ch. 1075 ; Pol. 3.61.8 ; Sp., bes. εἰς u. ἐπί τι, DS. 20.2 u. Sext.Emp. oft ; τὰ καταλήγοντα, die Grenzen, Plut. Fab. 6 ; vgl. Pol. 5.95.5. – Auch trans., εἰς ἣν ναυμαχίαν Θουκυδίδης κατέληξε τὴν πραγματείαν, beendigen, DS. 14.84.