κατα·κτείνω (f. κτενῶ, ao.1 κατέκτεινα, ao.2 κατέκτανον, pf. κατέκτονα) tuer, massacrer, IL. 2, 662, etc. ; OD. 1, 74, etc. ; ESCHL. Eum. 460, etc. ; rare en prose, HDT. 2, 75 ; XÉN. Hier. 6, 14 ; 7, 18, etc.

➳ Ao.2 poét. κάκτανον, SOPH. Ant. 1140 (conj. Herm.) d’où impér. épq. κάκτανε, IL. 6, 164 ; ao.2 poét. κατέκταν [ᾰν] IL. 4, 319 ; ESCHL. Eum. 460, etc. ; inf. épq. κατακτάμεναι, IL. 3, 379, etc. ; ou κατακτάμεν, IL. 12, 172 ; 15, 557, etc. ; par sync. κακτάμεναι, HÉS. Sc. 453 ; pf. κατέκτονα, ESCHL. Eum. 587. — Pass. ao. 3 pl. épq. κατέκταθεν, IL. 5, 558 ; 13, 780 ; OD. 3, 108. — Moy. f. au sens pass. 2 pl. κατακτανέεσθε, IL. 14, 481 ; part. ao. au sens pass. κατακτάμενος, OD. 16, 106.

Ep. fut. -κτενέω, in 3 sg. -κτενεῖ Il. 23.412; -κτανέω 6.409; aor.1 κατέκτεινα Hom. (in all moods but ind.), SIG 58.7, al. (Miletus, v BC); aor.2 κατέκτανον Il. 6.204, etc., Ep. imper. κάκτανε ib. 164; poet. aor.2 κατέκταν, ας, α, Il. 4.319, al., A. Eu. 460, Fr. 181, 221; Ep. inf. κακτάμεναι Hes. Sc. 453, κατακτάμεν Il. 15.557; part. κατακτάς ib. 335, Od. 15.224, A. Th. 965 (lyr.), E. IT 715; pf. κατέκτονα A. Eu. 587; — Pass., fut. Med. in pass. sense κατακτανέεσθε Il. 14.481 codd. (-κτενέεσθε Cobet); aor. κατεκτάθην [α], 3 pl. -θεν 5.558, etc. ; part. Med. κατακτάμενος (in pass. sense) Od. 16.106; but κατθανεῖν is freq. used as Pass. to this Verb: — kill, slay, freq. in Ep. and Trag., ll. cc. ; rare in Prose, Heraclit. 56, Hdt. 2.75, SIG l.c., X. Hier. 6.14, 7.12, etc.

(κτείνω), fut. κατακτενῶ, ion. κατακτανῶ, ep. κατακτανέω ; aor. vorherrschend I. κατέκτεινα, mehr poetisch II. κατέκτανον, doch Xen. hat κατακτανών An. 4.8.25, κατακτανεῖν 7.6.37, u. 1.9.6, wo Krüger κατέκανε liest, haben viele mss. κατέκτανε, wie 1.10.7 ; Hom. auch κάκτανε, Il. 6.164 ; ep. κατέκταν, 4.319, κατέκτα, 2.662, wie Aesch. Eum. 438 ; inf. κατακτάμεναι, Hes. Sc. 453 κακτάμεναι, u. κατακτάμεν ; κατακτάμενος, mit pass. Bdtg, Od. 16.106 ; aor. pass. κατεκτάθην, davon κατέκταθεν, für κατεκτάθησαν, Il. 5.558 u. öfter ; fut. med. κατακτανέεσθε in pass. Bdtg 14.481;
töten, ermorden, im Kampf erlegen, erschlagen ; Hom. u. Folgde überall ; auch μῆλα, Od. 24.66 u. sonst ; perf. κατέκτονα Aesch. Eum. 557 ; in Prosa erst später recht gebräuchlich, wie bei Plut. u. A.