κατ·ακούω (f. -ούσομαι) [ᾰκ]
   I au propre :
      1 entendre clairement : τι, EUR. Rhes. 553 ; PLAT. Rsp. 531 a, qqe ch. ; τινός, qqn, PLAT. Prot. 314 c ; ou qqe ch. LUC. Nec. 7 ;
      2 prêter l’oreille à, écouter, gén. DÉM. 74, 6 ; STR. 644 ;
   II fig. obéir à, dat. HDT. 3, 88 ; APP. Syr. 55 ; gén. DÉM. 15 fin ; APP. Mithr. 57.

hear and obey, be subject, Ἀράβιοι οὐδαμὰ κατήκουσαν ἐπὶ δουλοσύνῃ Πέρσῃσι Hdt. 3.88, cf. App. Syr. 55; τινος D. 1.23, Arr. Fr. 7J., App. Mith. 57, Hierocl. in CA 19 p. 461M.
give ear, listen to one, D. 6.35; of eavesdroppers, Str. 14.1.32.
hear plainly, τι E. Rh. 553 (lyr.), Th. 2.84, Pl. R. 531a; τίνος ; Ar. Ra. 312, cf. Pl. Prt. 330e; ὁ θυρωρὸς… κατήκουεν ἡμῶν overheard us, ib. 314c; κ. αὐλοῦντος Arist. EN 1175b4; abs., Th. 3.22.

(ἀκούω), hören, vernehmen ; σύριγγος ἰάν Eur. Rhes. 553 ; Thuc. 3.22 ; ἠχήν Plat. Rep. VII.531a ; – τινός, ὁ θυρωρὸς κατήκουεν ἡμῶν Prot. 314c, vgl. 330e ; Dem. 1.23 ; gehorchen, ἵν' αὐτοῦ κατακούοι τὰ παιδικά Plat. Riv. 133b ; Sp., wie App. Mithrid. 57 ; – τινί, gehorchen, untertänig sein, Ἀράβιοι οὐδαμᾶ κατήκουσαν ἐπὶ δουλοσύνῃ Πέρσῃσιν Her. 3.88 ; App. Syr. 55.