GRC
κατακονά
JSON
Bailly
ᾶς (ἡ) [ᾰκ] ruine, EUR. Hipp. 821 dout.
Étym. cf. κατακαίνω.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
ἡ, (< κατακαίνω) destruction, κατακονὰ ἀβίοτος βίου E. Hipp. 821 (lyr.). — The v.l., supported by Sch. (cf. EM 50.25, Eust. 381.22), κατακονᾷ… βίος, implies a Verb κατακονάω, wear away, as is done in whetting steel.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
ἡ, nur Eur. Hipp. 821, κατακονὰ μὲν οὖν ἀβίωτος βίου, von den Alten διαφθορά erkl.; doch hat schon der Schol. die von Valcken verteidigte Lesart κατακονᾷ μὲν οὖν ἀβίωτος βίος, was καταθήγειν erkl. wird, also von ἀκονάω, eigtl. abschleifen, aufreiben, zu Grunde richten, Schol. μαραίνει με ἡ δυστυχία τοῦ βίου.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
