κατα·κείρω :
      1 faire tomber en tondant, tondre, raser : τὸν πώγωνα, PLUT. M. 52 d, la barbe ;
      2 dilapider, piller, dévaster, acc. OD. 4, 686 ; 22, 36 ; 23, 356 ;

Moy. tondre ou raser sur soi (la tête, les cheveux, etc.) HDT. 1, 82.

fut. -κερῶ (v. infr.), shear, clip close, τὸν πώγωνα Plu. 2.52c (Pass.); Com., ὁ κουρεὺς… ὑπὸ τῆς ὑπήνης κατακερεῖ τὴν εἰσφοράν Eup. 278; — Med., κ. τὰς κεφαλάς crop their heads close, Hdt. 1.82. in Hom. only metaph, cut away, waste, βίοτον κατακείρετε πολλόν Od. 4.686; ὅτι μοι κατεκείρετε οἶκον 22.36; μῆλα δ’ ἅ μοι μνηστῆρες… κατέκειραν 23.356.

abscheren, abschneiden ; κατακείρεται ὁ πώγων Plut. discr. adul. et amic. 9. – Gew. übertr., verzehren, aufreiben, βίοτον, οἶκον, μῆλα, Od. 4.686, 22.36, 23.356.