'κατα·καλέω-ῶ [ᾰλ]
   I appeler, càd. :
      1 propr. appeler, convoquer, acc. THC. 1, 24 ; δούλους ἐπ' ἐλευθερίᾳ, STR. 646, appeler des esclaves à la liberté ;
      2 invoquer : τοὺς θεούς, APP. Lib. 81, les dieux ;
   II rappeler (d’exil, etc.) acc. POL. 26, 5, 1 ; ŒNOM. (EUS. P.E. 5, p. 232 a) ;

Moy. :
      1 appeler, mander, PLUT. Sol. 24 ;
      2 invoquer, PLUT. Them. 13.'

call down, Plu. Oth. 18; but usu.
summon, ἐκ τῆς μητροπόλεως κατακληθείς Th. 1.24; δοῦλοι κεκλημένοι ἐπ’ ἐλευθερίᾳ Str. 14.1.38; — Med., κ. Ἀθήναζε Plu. Sol. 24; call upon for performance, BGU 1185.25 (i BC).
call upon, invoke, τοὺς θεούς App. Pun. 81; κατακαλέσασθαι v.l. Isoc. 10.61, cf. Plu. Them. 13.
appeal to, τοὺς ἐπιδώσοντας SIG 591.3 (Lampsacus, ii BC).
call back, recall, εἰς τὴν Μακεδονίαν Plb. 25.3.1, cf. Oenom. ap. Eus. PE 5.34.

(καλέω), herunter-, herbeirufen ; ἐκ τῆς μητροπόλεως κατακληθείς Thuc. 1.24 ; δούλους ἐπ' ἐλευθερίᾳ κατακεκλημένους Strab. XIV.646 ; – zurückrufen, τοὺς φεύγοντας Pol. 26.5.1 u. Sp.; – anrufen, τοὺς θεούς Plut. Them. 13, im med.; App. Pun. 81.