fut. -έσομαι ; aor. Pass. -ῃδέσθην in act. sense: — feel shame or reverence before another, stand in awe of him, c. acc., Hdt. 3.72, 77, S. OT 654, E. Or. 682; δαίμονα καταιδεσθεῖσα Id. Hipp. 772 (lyr.); καταιδέσθητι πατρῷον Δία Ar. Nu. 1468 (paratrag.); c. inf., to be ashamed to do a thing, E. Heracl. 1027; abs., Id. Hel. 805, D.C. 38.3.
later in Act., καταιδέω, put to shame, Hld. 4.18, Them. Or. 15.191b, f.l. in Plu. 2.801f, cf. Hsch., Phot.

(αἰδέομαι), sich vor Einem scheuen, Ehrfurcht u. Achtung vor ihm haben ; τὸν νῦν τ' ἐν ὅρκῳ μέγαν καταίδεσαι Soph. O.R. 654 ; δαίμονα στυγνὸν καταιδεσθεῖσα Eur. Hipp. 772 ; Or. 681 ; καταιδέσθητί γε πατρῷον Δία Ar. Nub. 1451 ; sp.D., wie Onest. 1 (V.20); auch in Prosa, neben δειμαίνω Her. 3.72 ; c. inf., ἐπεί μ' ἀφῆκε καὶ κατῃδέσθη κτανεῖν Eur. Heracl. 1027 ; Hel. 811 ; ὅμως κατῃδέσθη μὴ γενέσθαι, er schämte sich, Plut. Pomp. 64. – Das act., beschämen, erst Sp., wie Heliod. 4.18 ; Themist.