κατα·θνῄσκω, mourir, disparaître, IL. 22, 355 ; SOPH. Tr. 16 ; EUR. Med. 1383, etc. ; joint à νέκυς, IL. 15, 565, ou à νεκρός, IL. 18, 540 ; en parl. de choses (beauté, etc.) BION 1, 31 ; MOSCH. 3, 34.

➳ Fut. touj. sync. κατθανοῦμαι, EUR. Med. 1386, H.f. 210. Ao. touj. sync. κάτθανον, IL. 21, 107 ; ESCHL. Ag. 1553 ; BION 1, 31 ; MOSCH. 3, 34. Pf. rég. κατατέθνηκα, IL. 15, 664 ; part. épq. κατατεθνηώς, IL. 22, 164 ; gén. fém. κατατεθνηυίης, OD. 11, 84.

Aeol. κατθναίσκω Sappho 62 (καταθνάσκ- codd.); fut. -θανοῦμαι ; aor. κατέθανον, Ep. κάτθανον ; late poet. aor.1 κάθθανα Maiuri Nuova Silloge 48; pf. -τέθνηκα (v. infr.); — poet. Verb, die away, be dying, τὸν δὲ καταθνῄσκων προσέφη Il. 22.355; κάτθανε καὶ Πάτροκλος died, 21.107; in pf., to be dead, κατατεθνήκασι, opp. ζώουσι, 15.664; freq. in pf. part., ἀνδρὸς… κατατεθνηῶτος 7.89, 22.164; νέκυι κατατεθνηῶτι 16.565; νεκροὺς κατατεθνηῶτας 18.540, etc. ; used by Trag. only in sync. fut. κατθανοῦμαι, E. Med. 1386, Alc. 150, etc. ; and in inf. and part. of sync. aor. κατθανεῖν, κατθανών, A. Ag. 1290, 873, etc. ; once in ind., κάτθανε ib. 1553 (anap.). metaph, perish, μέλι… κάτθανε ἐν κηρῷ λυπεύμενον Mosch. 3.34; κάτθανε δ’ ἁμορφὰ σὺν Ἀδώνιδι Bion 1.31.

(θνῄσκω), sterben, Il. 22.355 ; κατατεθνήκασι 15.664 ; ἀνδρὸς κατατεθνηῶτος 22.164 ; νεκροὺς κατατεθνηῶτας 18.540 ; κάτθανε, d.i. κατέθανε, 21.107 ; οὐδὲ κατθανόντα γαῖα κεύθει Aesch. Prom. 570 ; κάτθανε Ag. 1532 u. öfter, immer in dieser Form des aor., wie Soph. κατθανὼν νέκυς Ant. 511 u. öfter im inf.; so auch Eur., der auch das fut. hat, κατθανουμένη Alc. 148.
Uebertr., μορφὰ κάτθανε Bion. 1.31 ; μέλι Mosch. 3.34.