ής, ές :
      1 qui manque de, gén. HDT. 2, 121, 2 ; abs. pauvre, indigent, en parl. de pers. DÉM. 141, 1 ; en parl. de ch. PLAT. Leg. 719 ;
      2 au cp. inférieur à : τινος, ISOCR. 16 b ; DÉM. 813, 16, à qqn ; πρός τι, ISOCR. 86 a, en qqe ch., pour qqe ch. ; abs. ISOCR. 294 b ; DÉM. 1472, 9.

• Cp. -εέστερος, ISOCR. 16 b, etc. ; DÉM. 813, 16 ; 1472, 9 ; TH. Char. 1.

➳ Acc. sg. καταδεᾶ, PLAT. Leg. 719 e ; nom. plur. καταδεεῖς, DÉM. 141, 1.

Étym. καταδέω².

ές, (< καταδείδω) timid, ἵππος Poll. 1.197, cf. 3.136. Adv. -δεῶς ib. 137.

ές, (καταδέω²) wanting in, lacking, c. gen., χρημάτων κ. ἀγγήϊα Hdt. 2.121. β’ ; abs., of persons, needy, v.l. for ἐπιδεής, D. 10.36; κ. τάφος a sorry, shabby burial, Pl. Lg. 719e; κ. τὴν ἡλικίαν under age, POxy. 54.2 (iii AD). more freq. in Comp., καταδεέστερος weaker, inferior, Isoc. 2.7, D. 27.2, Phld. Piet. 7, etc. ; καταδεέστερός τινος τῷ τάχει, πρὸς τὸ φρονεῖν, Isoc. 3.5, 5.18, cf. Thphr. Char. Prooem. 3. Adv. -δεῶς, mostly in Comp., καταδεέστερον Isoc. 5.84, 6.67; καταδεεστέρως Id. 12.37; καταδεεστέρως ἔχειν περί τι to be very ill off in a thing, D. 48.55; τῶν ἀντιδίκων καταδεεστέρως ἔχειν πρὸς τὸ λέγειν Arist. Rh. Al. 1442a16.

ές (δεῖ), dem Etwas fehlt, mangelhaft, bes. dürftig ; φειδωλὸς καὶ πένης ἀνὴρ τὸν καταδεᾶ τάφον ἐπαινοίη Plat. Legg. IV.719e ; Dem. setzt die καταδεεῖς den εὔποροι entgegen, 10.36. – Häufiger im Kompar., an Größe, Wert nachstehend, geringer, πολὺ καταδεεστέραν τὴν δόξαν τῆς ἐλπίδος ἔλαβεν, geringer als er erwartet hatte, Isocr. 2.7 ; καταδεέστερος ἄλλων ῥώμῃ 3.5 ; καταδεέστερός τινος πρὸς τὸ φρονεῖν 5.18, καταδεέστερος τούτων ὤν Dem. 27.2 ; Pol. 2.35.2, früher ἀποδ.; einzeln bei Sp.

ές, sehr furchtsam, Poll. 3.136.