ου (τὸ) [ᾰγ]
      1 lieu où l’on peut descendre, lieu de halte, hôtellerie, THC. 3, 68 ; XÉN. Vect. 3, 12 ; PLAT. Phædr. 259 a ; d’où séjour, asile, PLUT. Luc. 42 ;
      2 plur. τὰ καταγώγια, ATH. 394 f, fête du retour, à Éphèse, en l’honneur d’Artémis.

Étym. καταγωγή.

τό, lodging, inn, resting-place, Th. 3.68, Pl. Phdr. 259a, X. Vect. 3.12; Μουσῶν κ. Plu. Luc. 42; κ. ἀσωτίας Id. Eum. 13; official residence of a magistrate, Procop. Arc. 29, al. ; τὸ τῶν δαιμόνων κ. OGI 610.1 (Zorava, vi AD); — the form καταγωγγεῖον is required by metre in Antiph. 53.5, Macho ap. Ath. 8.337d.
extra payment for transport, PEleph. 14.11 (iii BC), PTeb. 35.18 (ii BC). in pl., τὰ καταγώγια festival of the return, opp. ἀναγώγια, Ath. 9.395a, SIG 1109.114 (ii AD).

τό, auch καταγωγεῖον, nach Gaisfords Emend. Antiphan. bei Stob. fl. 124.27 ; vgl. Macho Ath. VIII.337d ; der Ort zum Einkehren, Herberge, nach VLL = κατάλυσις, von den Atticisten für att. erkl.; Thuc. 3.68 ; Plat. Phaedr. 259a ; Sp.; Plut. Lucull. 42 nennt eine Bibliothek μουσῶν καταγώγιον ; – καταγώγια, τά, Fest der Artemis in Ephesus, Phot.; Ath. IX.394f ; vgl. Lobeck Aglaoph. 177.