κατα·γελάω (f. -άσομαι ; pass. ao. κατεγελάσθην, pf. καταγεγέλασμαι) rire de, se moquer de, abs. EUR. I.T. 372 ; AR. Eq. 161 ; PLAT. Prot. 323 b ; τινος, HDT. 5, 68 ; PLAT. Gorg. 482 d ; AR. Ach. 1080 ; τινι, HDT. 3, 37, 155 ; ἐπί τινι, THÉM. 272 ; τινα ou τι, EUR. Bacch. 286 ; SPT. Ps. 24, 2, etc. de qqn ou de qqe ch. ; d’où au pass. être un objet de dérision, ESCHL. Ag. 1271 ; THC. 3, 83 ; PLAT. Euthyphr. 3 c, Rsp. 330 d, etc.

fut. -άσομαι Lys. 3.9, late -γελάσω Hsch. s.v. κατακριδεύσει ; — Pass., fut. -γελασθήσομαι Epict. Ench. 22; pf. -γεγέλασμαι Luc. DMort. 1.1; plpf. κατεγεγέλαστο Id. Icar. 19: — laugh, jeer at, c. gen., Hdt. 5.68, Ar. Ach. 1081, And. 4.29, Pl. Grg. 482d; also c. dat., Hdt. 3.37, 4.79, al. ; abs., laugh scornfully, mock, E. IA 372 (troch.), Ar. Eq. 161, X. An. 1.9.13, Pl. Prt. 319c, D. 21.151; ἅπαντες καταγελῶσιν, ὅταν τις… Epicur. Nat. 28.9; ἐπί τινι Them. Or. 22.272b.
c. acc., laugh down, deride, E. Ba. 286, LXX Si. 7.11; — Pass., to be derided, ὑπό τινος A. Ag. 1271, Ar. Ach. 680; καταγελάμενος (Dor. pres. part. Pass.) ὑπὸ τῶν ἄλλων IG 4.951.123 (Epid.); τὸ εὔηθες καταγελασθὲν ἠφανίσθη Th. 3.83; τὸ καταγελᾶσθαι γὰρ πολὺ αἴσχιόν ἐστι Men. Epit. Fr. 7, cf. Pl. Euthphr. 3c, al.

(γελάω), fut. καταγελάσομαι, act. nur Hesych., verlachen, verspotten, gew. τινός, Ar. Ach. 1080 ; κατεγέλασε τῶν Σικυωνίων Her. 5.68 ; Plat. Gorg. 482d u. öfter, wie Folgde ; auch absol., sich ins Fäustchen lachen, Eur. I.T. 372 Ar. Eq. 161, Plat. Prot. 323b, Xen. An. 1.9.13 ; vgl. Buttmann zu Dem. Mid. p. 84, wo es übh. = lachen ist ; auch τινί, Her. 3.37, 155 ; ἐπί τινι, Themist.; c. accus., Eur. Bacch. 286 ; LXX ; pass., καταγελωμένην μέγα φίλων ὕπο Aesch. Ag. 1244, wie Ar. Ach. 680 ; τὸ εὔηθες καταγελασθὲν ἠφανίσθη Thuc. 3.83 ; vgl. Plat. Rep. I.330d ; καταγεγέλασται Luc. D.Mort. 1.1.

κατα-γελάω, -ῶ
[in LXX chiefly for שָׂחַק, Job.5:22, Pro.29:9, al. ;]
to deride, laugh scornfully at: with genitive of person(s), Mat.9:24, Mrk.5:40, Luk.8:53.†
(AS)