κατα·έννυμι [ῡ] vêtir, d’où recouvrir : θριξὶ νέκυν, IL. 23, 135, un mort de chevelures (dont on lui fait hommage) ; ὄρος καταειμένον ὕλῃ, OD. 13, 351, montagne couverte de bois.

➳ Impf. 3 pl. καταείνυον [ῠ], sel. d’autres, ao. καταείνυσαν [ῠ] IL. 23, 135 ; part. pf. pass. καταειμένος, OD. 13, 351 ; 19, 431 ; HH. Ap. 225, etc.

or καταεινύω, Ep. Verb, not found in the form καθέννυμι because of the digamma, only in impf., aor. Act., and pf. Pass. : — clothe, cover, θριξὶ δὲ πάντα νέκυν καταείνυσαν (aor., v.l. -είνυον) Il. 23.135; νηοὺς αἵματι καπνῷ τε… κατείνυον Oppian. H. 2.673; — Pass., ὄρος καταειμένον ὕλῃ Od. 13.351, 19.431, h.Merc. 228, h.Ven. 285; ἕδος κ. ὕλῃ h.Ap. 225.

[ῡ], (ἕννυμι), p. = καθέννυμι, bekleiden, bedecken ; ὄρος καταειμένον ὕλῃ, mit Wald bekleideter, waldbewachsener Berg, Od. 13.351, 19.431 ; θριξὶ δὲ πάντα νέκυν καταείνυον (Bekker mit Aristarch καταείνυσαν), sie bedeckten den Toten, Il. 23.135 ; Hesych. erkl. κατεκάλυπτον ; die Form κατείνυον Opp. Hal. 2.673 zu vergleichen ; a. sp.D., wie Qu.Sm. 13.488, Ap.Rh. 1.938.