εως (ἡ) [ᾰσ]
   I action de tendre fortement, d’où :
      1 forte tension, HPC. 752 e ; GAL. 2, 281 ;
      2 allongement par tension, HPC. 814 b ; en mauv. part, torture, DH. 7, 68 ; EL. (SUID.), etc. ;
      3 fig. contention, effort continu, PHIL. 2, 559 ;
   II extension sur un espace, PLAT. Tim. 58 e.

Étym. κατατείνω.

εως, ἡ, stretching, κ. τῶν χορδῶν (κατάστασις codd.) Arist. Aud. 803a37. esp. for the purpose of setting broken or dislocated bones, Hp. Fract. 13 (pl.), Mochl. 38.
torture, torment, D.H. 7.68, Ael. Fr. 276; κατατάσεις τῆς ψυχῆς Ph. 2.599.
violent exertion, μετὰ φιλονικίας καὶ κ., cj. for -στάσεως in Pl. Lg. 796a.
extension in space, spreading, Id. Ti. 58e (-στασιν cod.). = ὁλκὴ εἰς τοὺς κάτω τόπους, Gal. 19.461.

ἡ, das Anspannen, Ggstz χάλασις, Ptolem.; Anstrengung, Sp., auch heftiger Schmerz, Dion.Hal. 7.68 u. a.Sp. – Hinabziehen, Dehnung, nach unten, Galen.; Herabdrücken, ἡ κατ. ἐπὶ γῆν Plat. Tim. 58e. – Ist oft mit κατάστασις verwechselt.