'κατά·κρηθεν ou mieux κατὰ κρῆθεν (cf. ἀπὸ κρῆθεν, HÉS. Sc. 7) adv. depuis la tête ou le sommet, de fond en comble, entièrement, OD. 11, 588 ; HH. Cer. 182 ; HÉS. Th. 574 ; fig. Τρῶας κ. λάϐε πένθος, IL. 16, 548, une douleur profonde s’empara des Troyens.

Étym. κ. κάρη, -θεν ; sel. Bkk. κατ' ἄκρηθεν, de ἄκρος.

'

auch κατακρῆθεν betont, bei Hom. richtiger κατὰ κρῆθεν geschrieben ; Τρῶας δὲ κατὰ κρῆθεν λάβε πένθος Il. 16.548, vom Kopf her, von oben herab ; δένδρεα δ' ὑψιπέτηλα κατὰ κρῆθεν χέε καρπόν Od. 11.588 ; κατάκρηθεν κεκαλυμμένη H.h. Cer. 182 ; κατάκρηθεν δὲ καλύπτρην δαιδαλέην χείρεσσι κατέσχεθε Hes. Th. 754. Vgl. ἀπὸ κρῆθεν, Hes. Sc. 7. In der Stelle der Il. heißt es »Trauer ergriff die Troer ganz u. gar«, wie auch wir sagen »vom Kopf bis zu den Füßen«. Vgl. auch κατάκρας, mit dem es zusammenhangen könnte, wenn ἄκρηθεν vorkäme. S. Lobeck Phryn. 48.