ος, ον, qui rassasie, d’où excessif, fastidieux, POL. 32, 12, 10, etc. ; PLUT. Alex. 2.

Étym. cf. κατακορής.

ον, = κατακορής, Poll. 5.151, Thom.Mag. p. 105 R. ; κ. χρῆσις ἀφροδισίων Steph. in Gal. 1.239 D. ; — in Adv., of colours, deeply, κ. μέλας Gp. 16.2.1. metaph, immoderate, κ. καὶ περίεργοι ἱερουργίαι Plu. Alex. 2. Adv. -ρως, to excess, ᾧ κόρως χρῶνται οἱ λογογράφοι Arist. Rh. 1408a33; τῇ τύχῃ κ. χρώμενος Decr. ap. D. 18.182, cf. Plu. Cic. 5; κ. χρώμενοι τῇ κραυγῇ Plb. 4.12.9, cf. Phld. Rh. 1.157, 366S., Dsc. 2.52, Iamb. Protr. 21. κʹ.

gesättigt, satt, auch überdrüssig, Sp.; besser κατακορής, von der Farbe, gesättigt, dunkel, Plat. Tim. 68c ; χρῶμα κατακορές dem ἀμαυρόν entggstzt S.Emp. pyrrh. 1.105 ; Ggstz des Gemischten, rein, Arist. Probl. 30.1 u. Sp.; – übertrieben, unmäßig, παρρησία Plat. Phaedr. 240e ; Arist. rhet. 3.3 ; πολὺς μὲν ἦν ἐν τούτοις καὶ κατακορής Pol. 40.6.3 ; κατάκοροι καὶ περίεργοι ἱερουργίαι Plut. Alex. 2 ; a.Sp.
• Adv. κατακόρως, zur Genüge, hinlänglich, τῇ τύχῃ χρῆσθαι Dem. 18.182 ; im Uebermaß, Pol. 4.12.9 ; Plut. Cic. 5 u. a.Sp.