1 recueillir les fruits, récolter, DIOSC. 3, 37 ;
      2 fertiliser, féconder, EUR. Bacch. 406, Hel. 1328 ;

Moy. :
      1 recueillir les fruits de, jouir de, acc. THPP. (ATH. 261 a) ;
      2 épuiser à force de produire, TH. H.P. 8, 9, 1, etc.

Étym. καρπός.

(κάρφος II) enfranchise a slave by touching him with the rod, καρπίζομαι ἐπὶ ἐλευθερίᾳ, = Lat. adseror, Gloss.

(καρπός¹) enjoy the fruits of, IG 12(5).243 (Paros); — elsewh. always in Med., κ. γῆν Theopomp.Hist. 217b; κλῆρον PFrankf. 7.7 (iii BC), cf. Hyp. Fr. 119, LXX Jo. 5.12, IG 5(2).419.14 (Phigalea, iii BC), ib. 7.413.28, al. (Oropus, i BC), etc. ; χρόνον Epicur. Ep. 3 p. 61U. ; but also, exhaust the soil, καρπίζεται τὴν γῆν μάλιστα πυρός Thphr. HP 8.9.1, cf. CP 4.8.1; metaph, δόξαν ἐσθλήν E. Hipp. 432; κῦδος ἐκαρπίσατο Epigr.Gr. 516.4 (Aegae), cf. Supp.Epigr. 3.781 (Gortyn); exploit, BGU 1571 (i AD); βέλτιον ἐμὲ (sc. τὴν σοφίαν) καρπίζεσθαι ὑπὲρ χρυσίον LXX Pr. 8.19.
make fruitful, fertilize, E. Ba. 408 (lyr.), Hel. 1328 (lyr.).

1) die Frucht abnehmen, einsammeln, ernten, Diosc. Gew. med., wie B.A. 104.5 bemerkt wird καρπίσασθαι ἀντὶ τοῦ καρπώσασθαι ; γῆν Theopomp. bei Ath. VI.261a, was auch »die Erde aussaugen« bedeutet, Theophr.
2) Eur. Bacch. 406 Πάφον θ' ἃν βαρβάρου ποταμοῦ ῥοαὶ καρπίζουσιν ἄνομβροι, befruchten ; vgl. Hel. 1344. – S. καρπισμός.

to make fruitful, fertilise , (Euripides) (ML)