οῦ (ὁ) :
      1 vapeur, fumée, IL. 1, 317, etc. ; OD. 1, 58, etc. ; fig. en parl. de choses sans consistance ou sans réalité : καπνοῦ σκιά, ESCHL. fr. 295 ; SOPH. Ant. 1170, une ombre de fumée ; κ. καὶ φλυαρία, PLAT. Rsp. 581 d, fumée et bavardage sans raison ; au pl. γραμμάτων καπνοί, EUR. Hipp. 946, savantes niaiseries ;
      2 fumeterre, plante, DIOSC. 4, 110, etc.

Étym. p.-ê. pré-grec ou emprunt à un substrat pré-indo-europ. ; cf. καπύω, καπυρός.

ὁ, smoke, Il. 1.317, etc. ; κνισάεντι καπνῷ Pi. I. 4 (3).66; καπνῷ πυρός A. Ag. 497; spray, καπνοῦ καὶ κύματος ἐκτὸς ἔεργε νῆα Od. 12.219 (hence metaph, Porph. Abst. 1.47); prov., καπνοῦ σκιά, of things worth nothing, A. Fr. 399, S. Ph. 946; τἄλλ’ ἐγὼ καπνοῦ σκιᾶς οὐκ ἂν πριαίμην Id. Ant. 1170; also περὶ καπνοῦ στενολεσχεῖν Ar. Nu. 320; κ. καὶ φλυαρία Pl. R. 581d; and in pl., γραμμάτων καπνοί learned trifles, E. Hipp. 954; καπνοὺς… καὶ σκιάς Eup. 51; nickname of a man, Id. 122; metaph also of envy, ὕδωρ καπνῷ φέρειν to throw water on the smoking embers, Pi. N. 1.24; prov., ἐς αὐτὸ τὸ πῦρ ἐκ τοῦ καπνοῦ βιαζόμενος ΄out of the frying-pan into the fire΄, Luc. Nec. 4, al.
fumitory, Fumaria officinalis, Anon. Lond. 36.58, Dsc. 4.109.

ὁ, der Rauch, Dampf ; κνίση δ' οὐρανὸν ἷκεν ἑλισσομένη περὶ καπνῷ Il. 1.317 ; ἱέμενος καὶ καπνὸν ἀποθρώσκοντα νοῆσαι ἧς γαίης Od. 1.58 ; κνισσᾶς Pind. I. 3.84, öfter ; Tragg. u. in Prosa, auch übertr., καπνὸς μέλας γενοίμαν Aesch. Suppl. 760 ; καπνοῦ σκιά Soph. Phil. 934, Ant. 1155, was B.A. 48 durch οὐδέν erklärt wird ; vgl. Eur. πολλῶν γραμμάτων τιμᾶν καπνούς, Hipp. 954 ; περὶ καπνοῦ στενολεσχεῖν Ar. Nub. 329 ; καπνὸν καὶ φλυαρίαν ἡγεῖται Plat. Rep. IX.581d, wie auch wir sagen : blauer Dunst.

καπνός, -οῦ, ὁ
[in LXX for עָשָׁן ;]
smoke: Rev.8:4 9:2-3, 17-18 14:11 15:8 18:9, 18 19:3; ἀτμὶς καπνοῦ, Act.2:19 (LXX).†
(AS)