(f. -ίσω, att. -ιῶ, pf. κεκάπνικα) :
   I tr.
      1 faire de la fumée, allumer du feu, IL. 2, 399 ;
      2 enfumer, DÉM. 1257, 15 ; SOPATR. (ATH. 160 f), d’où au pass. être enfumé, DÉMÉTR. COM. (ATH. 405 e) ;
   II intr. devenir noir de fumée, être enfumé, AR. Pax 892.

Étym. καπνός.

make smoke, i.e.
make a fire, Ep. aor.1 κάπνισσαν Il. 2.399; use as a fumigation, τροχίσκον Paul.Aeg. 3.28.
smoke, blacken with smoke, D. 54.4, Sopat. 6.9, PMasp. 141 ii a 25 (vi AD); — Pass., to be smoked, ὁ ἠπίολος φεύγει καπνιζόμενος Arist. HA 605b16; of the eyes, suffer from smoke, Id. Pr. 957b33, cf. 896b8; of cookery, καπνιζομένη τυραννίς empire of the smoke, Demetr. Com. Nov. 1.4; κλίβανος καπνιζόμενος smoking furnace, LXX Ge. 15.17. intr. in Act., to be black with smoke, pf. κεκάπνικα Ar. Pax 892; τὸ ὄρος τὸ καπνίζον LXX Ex. 20.18; κρύσταλλος ἡ καπνίζουσα smoky quartz, PHolm. 6.38; metaph, [θυμὸν] καπνίζοντα (v.l. -ιῶντα) καὶ διακαιόμενον Plu. 2.454e.

Rauch machen, d.i. Feuer anzünden, κάπνισσάν τε κατὰ κλισίας καὶ δεῖπνον ἕλοντο Il. 2.299 ; einräuchern, durch Rauch schwärzen, betästigen, φήσαντες καπνίζειν αὑτοὺς ὀψοποιουμένους τοὺς παῖδας Dem. 54.4 ; vgl. Sopat. bei Ath. IV.160f ; διὰ τί οἱ ἐξόφθαλμοι καπνίζονται μᾶλλον, warum diese durch den Rauch mehr belästigt werden, Arist. Probl. 31.6 ; καπνιζομένη τυραννὶς ἡ μαγειρική ἐστιν Demetr. com. Ath. IX.405e. – Auch = mit Rauch durchziehen lassen, z.B. Fleisch räuchern, καπνιστὰ κρέα Ath. III.153c.

1. to make smoke , i. e. to make a fire , (Iliad by Homer)
2. to smoke, blacken with smoke , (Demosthenes Orator)
3. intransitive to be black with smoke , (Aristophanes Comicus) (ML)