καλλί·νικος, ος, ον [ῐῑ]
      1 qui remporte une belle victoire, glorieux vainqueur, ARCHIL. (SCH.-AR. Ach. 1227) ; PLUT. Cor. 19 ; τινος, EUR. Med. 765 ; PLAT. 2 Alc. 151 c, de qqn ; τὸ καλλίνικον, PD. N. 3, 31, victoire glorieuse ;
      2 qui célèbre ou glorifie une victoire ou un vainqueur (chant, EUR. El. 864 ; couronne, EUR. I.T. 12) ; subst. ὁ κ. (s.-e. ὕμνος) EUR. H.f. 180 ; ἡ κ. (s.-e. ᾠδή) EUR. H.f. 681, chant de victoire ; ὁ κ. (s.-e. κῶμος) TRYPHON (ATH. 618 c) mode triomphal, sur la flûte.

Étym. κ. νίκη.

ον, (< νίκη) gloriously triumphant, τήνελλα ὦ καλλίνικε χαῖρ’ ἄναξ Ἡράκλεες Archil. 119, cf. IG 12(5).234 (Paros); κῦδος κ. the glory of noble victory, Pi. I. 1.12; χάρμα κ. ib. 5 (4).54; καλλίνικος ἅρμασι Id. P. 1.32; c. gen., τῶν ἐχθρῶν triumphant over one΄s enemies, E. Med. 765; ἐραστῶν Pl. Alc. 2.151c; epith. of Helios, IG 12(2).127 (Mytil.); of kings, as Seleucus II, Plb. 2.71.4, Str. 16.2.4, etc. ; of martyrs, Cod.Just. 1.3.35.3 (Zeno).
adorning or ennobling victory, μέλος, ὕμνος, Pi. P. 5.106, N. 4.16codd. ; ῳ΄δά, μοῦσα, E. El. 865 (lyr.), Ph. 1728 (lyr.); στέφανος, στέφη, Id. IT 12, Alex. in Gëtt. Nachr. 1922.10; κ. ἡλαίη Call. Iamb. 1.283; τὸ κ.
the glory of victory, Pi. N. 3.18; so καλλίνικος (sc. ὕμνος) Id. O. 9.2; καλλίνικον οἴσεται E. Med. 45; τὸν καλλίνικον μετὰ θεῶν ἐκώμασε Id. HF 180; also τὰν Ἡρακλέους κ. (sc. ᾠδὰν) ἀείδω ib. 681 (lyr.). τὸ κ.
an air for the flute, Trypho ap. Ath. 14.618c.

[νῑ], mit schönem Siege,
   a) ruhmvoll siegend ; Pind. P. 1.32, 11.46 ; ἄναξ Eur. Suppl. 125 ; Ἡρακλῆς Archil. 69.
   b) den Sieg verherrlichend ; στέφανος, ὕμνος, μέλος, Pind. N. 4.16, P. 5.106 ; χάρμα, κῦδος, des schönen Sieges, I. 4.61, 1.12 ; τὸ καλλίνικον, Siegesfeier, N. 3.17. Bei Ath. XIV.618c eine Flötenmelodie.