α, ον [ᾰᾰ] de chaume, qui vit sur le chaume, particul. en parl. de la sauterelle ou de la cigale, THCR. 10, 18 (Mantis oratoria ou religiosa L.).

Étym. κάλαμος.

α, ον, of or in the cornstalks (< καλάμαι); καλαμαία, ἡ, a kind of grasshopper, μάντις ἁκ. Theoc. 10.18, cf. Sch., Hsch. ; καλαμαῖον, τό, a small τέττιξ, Paus.Gr. Frr. 87, 401, Hsch. s.v. κερκώπη. Καλαμαῖα, τά, festival of Demeter and Persephone at Eleusis, IG2². 949.9 (ii BC).

α, ον, zum Schilfe, Rohre gehörig, im Rohre lebend ; ἡ καλαμαία, sc. ἀκρίς, eine Heuschreckenart, auch μάντις genannt, Theocr. 10.18. Nach Eust. 474.44 brauchte man später ἡ καλαμαία = καλάμη. – Nach Hesych. ist τὸ καλαμαῖον = μικρὸν τεττίγιον.