ητος (ἡ) [ᾰ]
   I mauvaise qualité, vice :
      1 au sens phys. mauvaise qualité (du sang, d’un organe, etc.) PLAT. Ax. 366 a ;
      2 au sens mor. lâcheté, IL. 2, 368 ; 13, 108 ; OD. 24, 455 ; THC. 5, 100, d’où reproche de lâcheté, TYRT. 7, 10 ;
      3 méchanceté, IL. 3, 366 ; HÉS. O. 285 ; en prose, HDT. 2, 124 ;
   II misère, malheur, OD. 5, 414, etc. ; HÉS. O. 93 ; SOPH. El. 236, etc. ; au pl. EUR. fr. 305.

Étym. κακός.

ητος, ἡ, (< κακός) badness; of moral character, baseness, cowardice, Il. 2.368, 13.108, Od. 24.455; ἀτιμίη καὶ κ. Tyrt. 10.10; κ. καὶ δειλία Th. 5.100; οὐδεμιῇ κ. λειφθῆναι τῆς ναυμαχίης not through cowardice, Hdt. 7.168.
wickedness, vice, τείσασθαι Ἀλέξανδρον κακότητος Il. 3.366, cf. Hes. Op. 287, Democr. 178; κακότητος ἄπειροι Emp. 112.3; κακότητ’ ἀσκεῖν A. Pr. 1066 (anap.); ἄνευ κακότητος [συμφορά] Antipho 6.1; pl., Emp. 145. of condition, evil case, distress, misery, ἐκφυγέειν κακότητα Od. 5.414, cf. 290, 379, 397, Pi. P. 2.35, Hdt. 2.128, 6.67, S. El. 236 (lyr.); esp. in war, Τρῶες ἀνέπνευσαν κακότητος Il. 11.382, cf. 12.332, Hdt. 8.109, etc. ; pl., distresses, miseries, Alc. 59, E. Fr. 303 codd. (lyr.); αἱ ἐντὸς κ. Pl. Ax. 366a. of quality, badness, τῶν οὔρων Hp. Epid. 3.10; pl., bad qualities, Id. Acut. 57.

ητος, ἡ, Schlechtigkeit, Untüchtigkeit, Unbrauchbarkeit zu Etwas, bei Kriegern Feigheit ; Il. 2.368, 15.721, Od. 24.455 ; καὶ δειλία Thuc. 5.100 ; sittliche Schlechtigkeit, Nichtswürdigkeit, Frevel, Il. 3.366 ; Ggstz ἀρετή Hes. O. 285 ; πῶς με κελεύεις κακότητ' ἀσκεῖν Aesch. Prom. 1068 ; τὰς ἐντὸς κακότητας, die inneren Fehler, Plat. Ax. 366a ; συμφορὰν ἄνευ κακότητος καὶ αἰσχύνης γίνεσθαι Antiph. 6.1. – Häufig = κακόν, Unglück, Leiden, bei Hom. oft, bes. Kriegsnot, Il. 11.382, 12.332 ; αἶψα γὰρ ἐν κακότητι βροτοὶ καταγηράσκουσιν Hom. Od. 19.360 Hes. O. 93 ; ἐς κακότατα βαλεῖν τινα Pind. P. 2.35 ; ἤνεγκον κακότητα Soph. O.C. 525, wie El. 228 ; Her. 2.128.