κακο·ήθης, ης, κόηθες [ᾰ] qui a un mauvais caractère, d’où :
      1 méchant, vicieux, p. opp. à εὐήθης, PLAT. Ep. 360 c ; DÉM. 228, 27 ; en parl. de choses, détestable, AR. Th. 422 ;
      2 qui a de mauvaises habitudes ou qui est mal disposé pour faire qqe ch. PLAT. Rsp. 401 b ;
      3 de nature maligne, malin, en parl. d’ulcères ; HPC. Aph. 1256, etc.

• Sup. -έστατος, AR. Th. 422.

Étym. κ. ἦθος.

ες, (< ἦθος) ill-disposed, malicious, opp. εὐήθης, Ar. Pax 822 (Comp., 823), D. 18.11, Pl. Ep. 360c, Ph. 1.529, etc. ; of animals, κ. ὄρνεον καὶ πανοῦργον Arist. HA 613b23; esp.
thinking evil, prone to put the worst construction on everything, Id. Rh. 1389b20; τὸ κακόηθες malice, wickedness, Pl. R. 401b, Men. 653, Ph. 1.684, etc. Adv., πανούργως καὶ κακοήθως Men. Epit. 318; κ. πολιτεύεσθαι Philipp. ap. D. 18.78, cf. J. AJ 13.11.1; Comp. -εστέρως Poll. 4.148. of things, infamous, abominable, κλειδία κρυπτὰ κακοηθέστατα Ar. Th. 422.
Medic., of sores, fevers, etc., malignant, Hp. Aph. 6.4, Prog. 20 (Sup.); ἐξάνθημα Phld. Int. Sto. 26. Adv. -θως Hp. Art. 41 codd. κακοηθίζομαι, = κακοηθεύομαι, Arr. Epict. 3.16.4, etc.
put a bad construction on things, κ. τὴν φιλοσοφίαν (sed leg. κ. <εἰς> τὴν φ.) Stob. 2.7.2.

ες, von bösem Charakter, arglistig, hämisch, vgl. κακοήθεια ; Plat. vrbdt τὸ κακόηθες καὶ ἀκόλαστον, Rep. III.401b ; Dem. 18.11 u. Folgende ; auch adv., Plut. Pericl. 16. Auch von Sachen, κλειδία κακοηθέστατα, Schlüssel von ganz verwünschter Art, Ar. Th. 422 ; von Krankheiten, bes. bösartigen Geschwüren, Hippocr. u. a. Medic.