καθ·υποκρίνομαι [ῑ]
      1 tromper par un art de comédien : τινα, DÉM. 449, 16, qqn ; fig. altérer, détruire, DH. Dem. 53 ;
      2 feindre, acc. PHIL. 2, 520 ; HIM. p. 68, avec un inf. feindre de, LUC. D. mar. 13, 2.

subdue by histrionic arts, D. 19.337; κ. καὶ διαφθείρουσι τὰς βουλήσεις τῶν ποιημάτων destroying by bad acting, D.H. Dem. 53. c. inf., κ. εἶναι.
pretend to be some one else, Luc. DMar. 13.2; κ. μειδιᾶν Ph. 2.280; c. acc., counterfeit, φιλίαν ib. 520; τὴν σεμνότητα Him. Ecl. 3.2.

(κρίνω), durch Schauspielerkünste täuschen, vom Aeschines, der auf seine Stimme stolz ist, ὡς καθυποκρινούμενον ὑμᾶς, als werde er euch damit gewinnen, Dem. 19.337 ; übertr., καὶ διαφθείρειν τὰς βουλήσεις τῶν ποιημάτων Dion.Hal. vi Dem. 53 ; übh. sich stellen, so gebärden, als wäre man Etwas, καθυποκρίνεται Ἐνιπεὺς ἀντὶ Ποσειδῶνος εἶναι Luc. D.Mar. 13.2 ; τὰ μαντεῖα, bei den Orakeln, die Rolle der Götter spielen, Oenom. bei Euseb. pr.ev. 5.26.