καθ·οσιόω-ῶ [ᾰ]
      1 consacrer, offrir en sacrifice, AR. Pl. 661, qqe ch. ;
      2 sanctifier, purifier, acc. PLUT. Sol. 12 ;

Moy. :
      1 faire consacrer, EUR. I.T. 1320 ;
      2 se consacrer, se dévouer, d’où καθωσιωμένος, HDN 7, 6, dévoué à, dat.

Étym. κ. ὁσιόω.

dedicate, ἄγαλμα Poll. 1.11, cf. OGI 383.109, al. (Commagene, i BC), SIG 799.6 (Cyzicus, i AD); — Med., ὃν τοῖσδε βωμοῖς θεὰ καθωσιώσατο E. IT 1320; — Pass., ἐπεὶ δὲ βωμῷ πόπανα καὶ προθύματα καθωσιώθη Ar. Pl. 661, cf. D.H. 2.23; καθωσιωμένος τινί devoted, of a person, Hdn. 7.6.4; -ωμένοι νόμοι Ph. 2.581; στρατιῶται Just. Edict. 13.9.
betroth, J. BJ 1.24.5. κ. πόλιν καθαρμοῖς purify, Plu. Sol. 12.

heiligen, weihen, opfern, πόπανα καὶ θύματα καθωσιώθη Ar. Plut. 660, Sp., wie Dion.Hal. 2.23 ; auch im med., Eur. I.T. 4320 ; sich weihen, τινί, z.B. φίλτατόν τε ὄντα καὶ καθωσιωμένον τῷ μαξιμίνῳ Hdn. 7.6.10 ; – reinigen, τὴν πόλιν καθαρμοῖς Plut. Sol. 12.