ή, όν [κᾰ]
      1 propre à purifier, PLAT. Tim. 60 d ; μέλος, ARSTT. Pol. 8, 7, 5, musique propre à soulager l’âme ; subst. ἡ καθαρτική (s.-e. τέχνη) PLAT. Soph. 231 e, l’art de purifier ;
      2 t. de méd. purgatif ; καθαρτικὸν φάρμακον, PLUT. M. 999 f, ou subst. τὸ κ. HPC. Fract. 766, un purgatif.

• Cp. -ώτερος, DIOSC. 5, 76.

Étym. καθαίρω.

ή, όν, of, fit for cleansing or purifying, ἐλαίου καὶ γῆς Pl. Ti. 60d; τὰ μέλη τὰ κ. (v. κάθαρσις II) Arist. Pol. 1342a15; τὰ κ.
purgatives, Phld. Sign. 25; κ. ἀρεταί Hierocl. in CA 2 p. 422M. ; ἡ καθαρτική (sc. τέχνη) Pl. Sph. 231b. Adv. -κῶς Marin. Procl. 19.
Medic., promoting κάθαρσις, πρόσθετον Hp. Mul. 1.74; usu.
purgative, δύναμις Gal. 11.768 (metaph, Cebes 14); φάρμακον Plu. 2.999f, cf. Gal. 5.128; οἶνος Dsc. 5.66 (Comp.); κ. alone, Hp. Fract. 24, S.E. M. 8.480.

reinigend ; φάρμακον, Purgiermittel, Hippocr. u. Plut., wie τὰ καθαρτικὰ ἐξελάσοντα τῶν σωμάτων τὸ ὑγρά S.Emp. adv.log. 2.480 ; ἡ καθ., die Reinigung, Plat. Soph. 231b ; τὸ καθ. μέλος, zur Entsühnung, Arist. Pol. 8.7.