καθ·άλλομαι [κᾰ] (ao. -ηλάμην) sauter de haut en bas, avec ἀπό et le gén. XÉN. Hell. 4, 5, 7, etc. ; fig. s’abattre sur, IL. 11, 298.

fut. -αλοῦμαι ; aor. part. -αλόμενος or -αλάμενος (both readings in X. HG 4.5.7): — leap down, ἀπὸ τοῦ ἵππου, ἀπ’ ὄχθων, Id. l.c., Eq. 3.7; ἐντὸς τοῦ τείχους Luc. DMort. 14.5; abs., App. Hisp. 22; metaph, of a storm, rush down, καθαλλομένη ἰοειδέα πόντον ὀρίνει Il. 11.298; of convulsions, Anon. ap. Gal. 7.624.

(ἅλλομαι), herabspringen ; vom Sturmwinde, ἥτε καθαλλομένη πόντον ὀρίνει, herunterfahrend das Meer aufregt, Il. 11.298 ; ἀπὸ τοῦ ἵππου καθαλόμενος Xen. Hell. 4.5.7 ; ἀπ' ὄχθων, Ggstz von ἀνορούειν, Eq. 3.7 ; Sp., καθάλασθαι εἰς τὸ ἐντὸς τοῦ τείχους Luc. D.Mort. 14.5.