καί·περ, adv., quoique :
      1 devant un part. ou une construct. supposant un part. : καίπερ πολλὰ παθόντα, OD. 7, 224, bien qu’ayant beaucoup souffert (cf. PD. I. 8, 9 ; ESCHL. Pr. 907) ; λέγεις ἀληθῆ, καίπερ ἐκ μακροῦ χρόνου (s.-e. λέγων) SOPH. O.R. 1141, tu dis la vérité, bien que ce que tu dis date de loin ; dans Hom. touj. avec tmèse (sauf l’ex. ci-dessus) : καὶ ἀχνύμενός περ, IL. 8, 125, bien qu’affligé (cf. καὶ οὐκ ἀγαθόν περ ἐόντα, IL. 9, 627 ; cf. IL. 1, 577, etc. ; OD. 17, 555 ; de même καὶ θεός περ, ESCHL. Ag. 1176) ;
      2 rar. dev. un mode personn. : καίπερ… ᾤμην, PLAT. Conv. 219 c, bien que je pensasse.

Étym. καί, περ.

in Hom. always with a word between (exc. καί περ πολλὰ παθόντα Od. 7.224); but one word in Pi. and Prose, and usu. in Trag.
even, καὶ αὐτοί περ πονεώμεθα Il. 10.70.
although, albeit, usu. c. part., καὶ αὐτῇ περ νοεούσῃ 1.577; καὶ ἀχνύμενός περ ἑταίρου 8.125; καὶ πρίν περ θυμῷ μεμαώς 5.135; καὶ κήδεά περ πεπαθυίῃ Od. 17.555; so in later Poets, κ. ἀχνύμενος Pi. I. 8 (7).4, cf. N. 6.6; καὶ θοῦρός περ ὤν A. Fr. 199.2; κ. αὐθάδη φρονῶν Id. Pr. 907; κ. οὐ στέργων ὅμως Id. Th. 712; κ. οὐ δύσοργος ὤν S. Ph. 377; preceded by ὅμως, Pl. R. 495d; the part. must freq. be supplied, καὶ θεός περ [ὤν] A. Ag. 1203; γιγνώσκω σαφῶς, κ. σκοτεινὸς [ὤν], τήν γε σὴν αὐδὴν ὅμως S. OT 1326; also εἰ μέμονάς γε, καὶ ὀψέ περ [ἐρυόμενος],… ἐρύεσθαι Il. 9.247; ἐπιμνησαίμεθα Χάρμης, καὶ πρὸς δαίμονά περ [μαχούμενοι] 17.104; λέγεις ἀληθῆ, κ. ἐκ μακροῦ χρόνου [λέγων] S. OT 1141; ἀλλ’ ἔστιν ὧν δεῖ, κ. οὐ πολλῶν ἄπο, = καίπερ οὐ πολλῶν ὄντων, Id. Ph. 647; with finite Verbs only as dub.l., κ. ἔχει (leg. καἴπερ) Pi. N. 4.36; κ. (leg. καίτοι) ἐκεῖνό γε ᾤμην τι εἶναι Pl. Smp. 219c.

(vgl. πέρ), obwohl, obgleich ; gew. mit dem partic. vrbdn ; Hom. ungetrennt nur Od. 7.224 καίπερ πολλὰ παθόντα ; sonst wie auch bei andern Dichtern durch das hervorzuhebende Wort getrennt, τάχα κέν σε καὶ ὀρχηστήν περ ἐόντα ἔγχος ἐμὸν κατέπαυσε, Il. 16.617, 620 u. öfter ; c. partic. auch Pind. N. 6.6, I. 7.5 ; πείθου γυναιξὶ καίπερ οὐ στέργων ὅμως Aesch. Spt. 694 ; καίπερ οὐ δύσοργος ὤν Soph. Phil. 377 ; καίπερ τηλικοῦτος ὤν Plat. Prot. 318b ; selten bei einem bloßen adj., wo man ein partic. ergänzen kann, καὶ ἀθάνατός περ Od. 5.73 ; Ζεύς, καίπερ αὐθάδης φρενῶν, ἔσται ταπεινός Aesch. Prom. 909 ; γιγνώσκω σαφῶς, καίπερ σκοτεινός, τήν γε σὴν αὐδὴν ὅμως Soph. O.R. 1326.

καίπερ concessive particle,
[in LXX: Pro.6:8, Wis.11:9, Jon.1:13, Mac.11 * ;]
although: with ptcp., Php.3:4, Heb.5:8 7:5 12:17, 2Pe.1:12.†
(AS)