overcome, Act. only in imper. καινύτω, μή σ’ ἀπάτη φρένα κ. Emp. 23.9; — elsewh. καίνυμαι, surpass, excel, in impf., c. acc. pers. et inf. modi, ἐκαίνυτο φῦλ’ ἀνθρώπων νῆα κυβερνῆσαι he surpassed mankind in steering, Od. 3.282; c. dat. rei, ἥ ῥα γυναικῶν φῦλον ἐκαίνυτο… εἰδεΐ τε μεγέθει τε Hes. Sc. 4; more freq. in pf. and plpf. κέκασμαι, ἐκεκάσμην, Dor. κέκαδμαι, excel one in a thing, c. acc. pers. et dat. rei, ἐγχείῃ δ’ ἐκέκαστο Πανέλληνας Il. 2.530; ὃς ἡλικίην ἐκέκαστο ἔγχεΐ θ’ ἱπποσύνῃ τε 16.808; ὃς ἀνθρώπους ἐκέκαστο κλεπτοσύνῃ θ’ ὅρκῳ τε Od. 19.395; c. inf. pro dat. rei, ὁμηλικίην ἐκέκαστο γνῶναι surpassed them all in knowledge, 2.158; ἐκέκαστο ἰθύνειν A.R. 2.867; c. dat. rei only, δόλοισι κεκασμένε excellent in wiles, Il. 4.339; παντοίῃς ἀρετῇσι κεκασμένον ἐν Δαναοῖσιν Od. 4.725; μαντοσύνῃ 9.509, cf. Il. 5.54; [ἀγλαΐῃ] μετὰ δμῳῇσι κέκασσαι Od. 19.82; ἐκ πάντων τέχνῃσι κεκασμένος Οὐρανιώνων Hes. Th. 929; c. gen., τῶν σε… πλούτῳ τε καὶ υἱάσι φασὶ κεκάσθαι above all these (as if ἐκ τούτων), Il. 24.546. later, to be adorned, equipped, ἐλέφαντι ὦμον κεκαδμένον Pi. O. 1.27; φρουραῖς κέκασται is well furnished with…, E. El. 616; πανουργίαις μείζοσι κεκασμένον Ar. Eq. 685; μῦθος ἀληθείῃ κέκασται AP 3.18.1 (Inscr. Cyzic.); abs., εὖ κεκασμένον δόρυ a well-armed band, A. Eu. 766. — Poet. word (Pl. R. 334b is borrowed from Od. 19.395; κεκασμένος etym. of κεστός Corn. ND 24.)

[ῡ], act. nur καινύτω, Hesych. νικάτω, sonst im med. καίνυμαι, praes. u. impf., mit dem perf. κέκασμαι, plusqpf. ἐκεκάσμην, dor. κέκαδμαι (also *Καδ, glänzen, vgl. κόσμος), die auch Präsensbdtg haben, übertreffen, besiegen ; ἐκαίνυτο φῦλ' ἀνθρώπων κυβερνῆσαι, er übertraf die Menschen im Steuern, Od. 3.382 ; ἥ ῥα γυναικῶνφῦλον ἐκαίνυτο εἴδεΐ τε μεγέθει τε, sie übertraf die Frauen an Schönheit u. Größe, Hes. Sc. 4 ; vgl. Ap.Rh. 1.138. So auch im plqpf., ἐγχείῃ ἐκέκαστο Πανέλληνας, er zeichnete sich vor allen Griechen durch die Lanze aus, Il. 2.530, wie ὃς ἡλικίην ἐκέκαστο ἔγχεϊ 16.808 ; Od. 19.395 u. öfter, auch c. inf., οἶος ὁμηλικίην ἐκέκαστο ὄρνιθας γνῶναι 2.158. – Oft auch ohne den acc. der Person, sich in Etwas auszeichnen, sich worin hervortun, καὶ σὺ κακοῖσι δόλοισι κεκασμένε Il. 4.339, vgl. 5.54, Od. 9.509 ; παντοίῃς ἀρετῇσι κεκασμένον ἐν Δαναοῖσιν, unter den Danaern sich auszeichnend, 4.725, 815, wie μετὰ δμωῇσι 19.82 u. πάντας ἐπ' ἀνθρώπους Il. 24.535 ; ausgezeichnet, geschmückt sein mit Etwas, Ἑρμείας, ὃς ἐπὶ (v.l. ἐνὶ) φρεσὶ πευκαλίμῃσι κέκασται Il. 20.35 ; ἐκ πάντων τέχνῃσι κεκασμένον οὐρανιώνων Hes. Th. 929 ; ἐλέφαντι φαίδιμον ὦμον κεκαδμένον Pind. Ol. 1.27 ; εὖ κεκασμένον δόρυ Aesch. Eum. 736 ; φρουραῖς κέκασται, ist damit versehen, Eur. El. 616 ; ἕτερον πολὺ πανουργίαις μείζοσι κεκασμένον Ar. Eq. 685 ; Sp., ἐκέκαστο ἰθύνειν, er verstand es zu lenken, Ap.Rh. 2.867.